Rijnhavenbrug

De Rijnhavenbrug is een beweegbare brug die de Wilhelminapier met Katendrecht verbindt, middenin de binnenstedelijke ontwikkeling van Rotterdam. De omgeving is rijk aan iconen: hoge torengebouwen en natuurlijk de Erasmusbrug. Deze brug is niet ontworpen om permanent de competitie aan te gaan met deze iconen. Behalve als hij opengaat.

Dicht is de brug een ontspannen flaneerroute over het water. En een plek om elkaar te ontmoeten, te zitten en te genieten van de zon en het uitzicht. Dit laatste is mogelijk gemaakt met bankjes en lichtmasten op een verbreding van het brugdek. De brug verbreedt zich juist daar om ruimte te maken voor het contragewicht van het bewegende deel.

Het opengaan van de brug is spectaculair. Het contragewicht zakt door een opening in het brugdek, tot vlak boven het water. Het hoogste punt van het dek steekt op dat moment circa veertig meter boven het water uit. ‘Hier ben ik’, lijkt het brugdek dan te roepen.

Vorm en kleur van de brug passen bij de kranen in de haven. De houten relingen langs de brug voelen aangenaam aan en zijn breed genoeg om erop te leunen. De afscherming met rvs-gaas tussen de balusters is veilig en sterk. Ook zorgt het gaas voor maximaal doorzicht, vanaf het water en vanaf de zitbanken op de brug. Vanaf het water zorgen de grote overspanningen tussen de pijlers voor een ruim doorzicht onder de brug op de Rijnhaven en de Maas.