Harm Tilman (1954, Rotterdam) is auteur, docent, moderator en zelfstandig redacteur op het gebied van architectuur en stedenbouw. Tot 2021 was Harm hoofdredacteur van het de Architect. Daarvoor werkte hij o.a. als coördinator en docent stedenbouwkunde aan de Academie van Bouwkunst Rotterdam.
Om het huidige vastgelopen systeem op gang te brengen, zijn doorbraken nodig. Architecten kunnen als bemiddelaar daarin een grote rol spelen, zoals ontwikkelingen in de scholenbouw en stedebouw ons laten zien. Verbetering is het sleutelwoord voor de komende jaren.
In ons land wordt een stevig debat gevoerd over de mate waarin we de broekriem zullen moeten aantrekken. Andere landen proberen de economie te stimuleren door de geldkraan verder open te draaien. Het is de vraag wat we hiermee opschieten. Gelukkig gloort aan de horizon plan B, in de vorm van een beeld: de architectuur in België. Laat ik uitleggen wat ik bedoel.
"I like to build universes who do fall apart", valt te lezen op het openingspaneel van de OMA Progress tentoonstelling in de Londense Barbican. Het citaat is afkomstig van Philippe Dick, de SF-schrijver die niet toevallig ook centraal staat in een andere grote tentoonstelling die nu in Londen draait en die het postmodernisme in de jaren 70-90 van de vorige eeuw tot onderwerp heeft. Inderdaad, precies de periode waarin de opkomst van OMA als architectonische supermacht begint.
Het nieuwe jaar begint en ik wens iedereen een fantastisch 2012 toe. Gewoontegetrouw is dit het moment voor goede voornemens. De kans echter dat deze voornemens al in februari van dit jaar zijn ingelost, is vermoedelijk klein. Hoogstwaarschijnlijk zullen we er de tijd voor moeten en durven nemen.
Afgelopen week was de Architect te gast in het TNT Centre in Hoofddorp, een fascinerend gebouw dat om tal van redenen (duurzaamheid, materialen, branding) de aandacht van alle architecten en architectuurliefhebbers verdient. Maar de opdrachtgever verliet voor dit state-of-the-art complex een ander gebouw, 300 meter verderop, dat nu nog steeds leeg staat.
Afgelopen zaterdag is op IJburg in Amsterdam bij Materia de vijfde Architect van het Jaar prijs uitgereikt. Overall winnaar is Atelier Kempe Thill, de publieksprijs ging verrassend genoeg naar Next Architects (en niet naar de gedoodverfde winnaar Faro Architects). Deze prijs werd vijf jaar geleden in het leven geroepen door de schier onvermoeibare architectuurpromotor Kees van der Hoeven.
Twee weken geleden kreeg ik een mail van Willem Bruijn: "Ik ben binnenkort in Nederland en ik kan je dan spreken." Na wat heen en weer geschuif in onze agenda's sprak ik hem op een regenachtige avond in Voorburg. Willem Bruijn werkt sinds 2002 bij Baumschlager Eberle en werkt daar aan de projecten buiten Oostenrijk. Daarvoor werkte hij bij Willem-Jan Neutelings.
De tijden veranderen en daarmee ook de gebouwde omgeving. Om in de complexiteit daarvan vooruit te komen is passend leiderschap nodig. Dat is kort samengevat de kern van de rede die Karin Laglas afgelopen vrijdag uitsprak. In haar rede zocht ze naar een antwoord op de vraag welke competenties daarvoor nodig zijn. De figuur van de architect werd daarbij niet gespaard.
Afgelopen vrijdag werd bekend dat de aanleg van het Oostvaarderswold toch doorgaat. Door de Oosvaardersplassen te verbinden met het Horsterwold in Zeewolde ontstaat een natuurgebied zo groot als Texel. In het door de provincie gepresenteerde plan wordt rekening gehouden met investeringen door private partijen.
"Rotterdam is een lege en ongezellige stad waar je 's avonds een kanon kunt afschieten." Volgens velen is dit het kernprobleem van de Maasstad. Anders dan in de jaren zeventig vormt dit nu de opmaat naar een omvangrijk bouwprogramma voor de binnenstad. Het gaat er echter niet langer om de stad te transformeren, maar om te verbeteren.
