De achterdeur van Stepstone op de Zuidas in Amsterdam door Levs Architecten. Beeld Christian van der Kooy

De achterdeur van Stepstone door Levs: de verdrietige keerzijde van een winnend woongebouw

'We gaan vandaag een prijswinnaar bekijken, Christian,' zeg ik. 'Toe maar... Welke prijs?' 'De Zuiderkerkprijs 2024.' 'De wat?' 'Ja, ik had er ook nooit van gehoord, maar het is een prijs voor het beste nieuwe woningbouwproject van Amsterdam.' De woontoren Stepstone heeft dat volgens de jury vooral verdiend omdat het sociale huur voor jongeren betreft. Dat moet de toch wel brallerige Zuidas meer divers maken.

Berlage Lyceum. Beeld Eva Bloem

Atelier PRO breekt dichtgeslibd Berlage Lyceum in Amsterdam weer open

Het monumentale Berlage Lyceum uit 1924 staat aan het Amstelkanaal in een stedenbouwkundig ensemble van de Amsterdamse School. Dit gebouwensemble maakt deel uit van het Plan Zuid door H.P. Berlage. Atelier PRO renoveerde de school tot een eigentijdse leeromgeving door het interieur te herinrichten met de Amsterdamse Schoolstijl in het achterhoofd.

De August. Beeld Max Hart Nibbrig

De August door Team V: sociale woningbouw die de bewoners welkom heet

Zo kan sociale woningbouw anno 2025 ook zijn: stoer en sculpturaal, maar ook zacht, verwelkomend en vooral waardig. Voor woningcorporatie Ymere ontwierp Team V in het snelgroeiende Amsterdam-Noord het gebouw De August, met 175 woningen en een aantal bescheiden bedrijfsruimten in de plint. Het project is een bemoedigende toevoeging aan deze nieuwe buurt waar het vooral vrije sector is wat de klok slaat.

Umberto Barbieri (r) en Aldo Rossi. Beeld W. van Lieshout

IM Umberto Barbieri: een kritische stem en een personality in de architectuur

Op 1 januari overleed Umberto Barbieri (1945-2025), criticus, docent en een van de weinigen die ook vol overgave zelf de ontwerppraktijk instapte. Samen met Eric Hulstein richtte hij Studio di Architettura Amsterdam (SDAA) op en werkte hij met architecten als Aldo Rossi, Giorgio Grassi en Jo Coenen. Voor Rossi was hij onder meer co-architect van het Bonnefantenmuseum in Maastricht en de woningbouw op het Slachthuisterrein in Den Haag.

V.l.n.r. Micha de Haas, Sjoerd Feenstra, Maartje Lammers, Pieter Bedaux, Jan Nauta, Jessica Hammarlund Bergmann, Kevin Veenhuizen en Merel Pit

29 januari: de Architect x Pakhuis de Zwijger over 'A priori architectuur', het fundament waarop architectuur staat

Op woensdag 29 januari organiseert de Architect weer een nieuwe avond in Pakhuis de Zwijger waarin we de printeditie tot leven brengen. Dit keer gaan we dieper in op goed opdrachtgeverschap én goed opdrachtnemerschap. Pieter Bedaux, Maartje Lammers, Micha de Haas, Jan Nauta, Jessica Hammarlund Bergmann, Sjoerd Feenstra en Kevin Veenhuizen komen spreken.

In het Belgische dorp Vorselaar is op advies van architectenbureau RE-ST de bibliotheek verhuisd naar de voormalige eetzaal van het plaatselijke klooster

Opinie: pleidooi voor een architectuur van het niet-bouwen

Als architect moet je ongevraagd de 'vraag in vraag' durven stellen. Een kritische houding tegenover elke bouwopgave is een must nu we weten dat er geen tekort maar een teveel aan gebouwde oppervlakte is. Zoals Socrates stelde: alleen vragend kun je de vraag in de vraag ontdekken. Hij kreeg er weliswaar de gifbeker voor, maar als architect kun je er ook voor geknuffeld worden. Tenminste, als je samen met alle belanghebbenden de noodzaak in de opgave ontdekt.

In Zwitserland kan het: hoogstedelijke verdichting waar het toch prettig wonen is

In Zwitserland kan het: hoogstedelijke verdichting waar het toch prettig wonen is

Nadat iedereen op studiereis naar Zwitserland is geweest om het wonder van moderne wooncoöperatieven als Kalkbreite te bekijken, was het eindelijk mijn tijd. Met een gezelschap van landschapsarchitecten en stedenbouwers bezocht ik Bazel en Zürich. Gebouwen zijn daar geen optelsom van programma's van eisen, maar scoren sterk op - ik krijg het woord amper uit mijn toetsenbord - integraliteit. Hier wordt verdicht door opdrachtgeverschap dat niet alleen maar neemt, maar de stad ook iets teruggeeft.

Beeld Sebastian Schels

Met hun soft skills ontwikkelden de Baufrauen en MoFrei een voorbeeldig zorggebouw in Berlijn

Het parkgebouw voor begeleid wonen in het Berlijnse stadsdeel Pankow is een leerstuk voor opdrachtgevers en opdrachtnemers in de woningbouw. Het ontwerp van architectenbureau MoFrei stelt de bewoners centraal en valt op door de expressieve kracht van eigentijdse, lichtgewicht materialen. In een bijzondere samenwerking ontwierpen en ontwikkelden een aantal vrouwen het gebouw.

Ontwerpschets van Pieter Bedaux voor een woonhuis in Aerdenhout. Beeld Pieter Bedaux

Pieter Bedaux toont wat zijn hand en hoofd doen als Alvar Aalto over zijn schouder meekijkt

Iedere architect draagt een denkbeeldige groep ontwerpers met zich mee die hij of zij in de loop der jaren heeft leren kennen. Als raadgever, een geweten en ballotagecommissie voor ideeën.

Met de sloop van Carel Weebers Pompenburg toont Rotterdam zich als stad van hypocriet woonbeleid

Met de sloop van Carel Weebers Pompenburg toont Rotterdam zich als stad van hypocriet woonbeleid

In de jaren zeventig leidde het sociale woonbeleid van Rotterdam tot stoere daden. Zo werd aan het Hofplein de Pompenburgflat gebouwd, naar ontwerp van architect en rasprovocateur Carel Weeber, als tegenhanger van de verrezen kantoortorens die door het sociaaldemocratische stadsbestuur 'erecties van het grootkapitaal' werden genoemd. Weebers 'anti-erectie' van 226 woningen werd een liggend bouwvolume dat zich in één vloeiende beweging langs de contouren van de kavel uitstrekt en de stad lijkt toe te roepen: 'Kom maar op, wie doet me wat?'

Beeld David Meulenbeld

Hou op met moddertaal! En ontwerp ook geen 'transparante plinten' meer

Architecten gebruiken volgens Ariadne Onclin en Michelle Gulickx veel onduidelijke termen. Dat leidt tot verwarring en loze beloftes. Ariadne ziet bijvoorbeeld dat 'transparante plinten' al te vaak verworden tot meterslange gevels vol plakfolie. Michelle pleit voor verandering: stop met moddertaal, maar gebruik heldere, toegankelijke taal die het ambacht verdient.

De tijd is rijp voor architectonische geïnspireerde cultuurprotestbezettingstentenkampen

De tijd is rijp voor architectonische geïnspireerde cultuurprotestbezettingstentenkampen

Nederlanders zijn uitblinkers in beeld, niet in inhoud. Wereldberoemd zijn de middeleeuwse schilderwerken en de verkochte televisieformats die overal ter wereld het beeld bepalen. En of je het horen wilt of niet: onder beeldcultuur valt ook architectuur. Dat bleek bij het tentenkamp dat werd opgezet op het terrein van de Universiteit van Amsterdam, om aandacht te vragen voor de situatie in Gaza. Niet de schreeuw om aandacht beheerste het beeld, maar het vernielen van spullen van de universiteit.