Zonder een goede opdracht is de architectuur nergens. Nu de spreadsheet hoogtij viert, is het niet gemakkelijk om tot een kwalitatieve opdracht te komen. Dit vraagt om goed opdrachtgeverschap én goed opdrachtnemerschap, waarin beide partijen zich verantwoordelijk voelen voor een duurzame gebouwde omgeving. Aan de basis hiervan ligt zelfreflectie en een cultuur waarin de opgave en het proces ter discussie kunnen worden gesteld. Wat is nodig voor een stevig fundament waarop architectuur kan ontstaan? In magazine #4 van 2024 gaat de redactie op zoek naar antwoorden.

Architectuur is onmiskenbaar nuttig, maar daar houdt het niet bij op. Want architectuur vormt ook de achtergrond van ons leven. We hebben herinneringen aan een gebouw of een plek die zich door de tijd heen vormt en transformeert. Daardoor wordt er een culturele laag aan de gebouwde omgeving toegevoegd. De culturele waarde van architectuur krijgt in de huidige bouwpraktijk vaak weinig ruimte maar is daarom niet minder belangrijk. De redactie van de Architect gaat in deze editie op zoek naar achtergronden en voorbeelden die de culturele waarde van architectuur onderzoeken.

Architecten kunnen een sleutelpositie innemen in het realiseren van duurzame leefomgevingen. Als voortrekkers stapelen ze per situatie uiteenlopende duurzame maatregelen op elkaar. Voor grote opdrachtgevers vaak op basis van een erkend certificaat, maar ze ontwikkelen ook hun eigen rekentools ter voorbereiding op de CO2-taks of gebruiken hun eigen boerenverstand. In magazine #2 2024 van de Architect gaat de redactie op zoek naar excellente voorbeelden en inspirerende samenwerkingen. En zoekt ze een weg in de wirwar van alle rekenmethodes.

In de circulaire economie bestaat geen afval. Materiaalstromen vormen de basis. Voor de architectuur is het goede nieuws dat er materialen en gebouwen in overvloed zijn. Het slechte nieuws is dat het veel tijd kost om ze op een goede manier opnieuw te gebruiken. Hoe blijft een bestaand gebouw van waarde als er een nieuwe functie in komt? En als een gebouw toch wordt gesloopt, wat is er dan voor nodig om de materialen die vrijkomen opnieuw te gebruiken? In de eerste editie van de Architect in 2024 gaan we op zoek naar antwoorden.

De woningbouwcrisis lossen we niet op met slechts huizen die uit de fabriek komen rollen, hoe duurzaam die soms ook zijn. Want thuis is meer dan een huis. Goed wonen vraagt om toekomstbestendige woonomgevingen die duurzaam en toegankelijk zijn. Antwoorden zijn te vinden in trefzekere details, nieuwe gemeenschappelijke woonvormen en het beter benutten van de bestaande voorraad. Maar we kunnen ook leren van het verleden, zoals de jaren zeventig. Lees het in deze editie van de Architect.

Een gemixte stad is een leefbare stad. Tegelijkertijd is de druk op de woningmarkt zo hoog dat het werken - vooral de maakindustrie - de stad wordt uitgeduwd. Hoe zorgen we ervoor dat de stad niet aan kracht verliest? Dat er ook plek is voor ander werk dan kenniswerk? En dat het kantoorgebouw toekomst heeft? In editie #3 van 2023 gaat de Architect aan de hand van projecten, essays en interviews op zoek naar antwoorden.

We worden steeds ouder, blijven langer zelfstandig wonen en als het aan het kabinet ligt gaan er in de toekomst steeds meer kinderen naar het kinderdagverblijf. Deze ontwikkelingen vragen om specifieke zorgbehoeften en stellen ons daarmee voor grote ruimtelijke opgaven. Hoe kunnen we bouwen aan zorgzame en helende omgevingen voor jong en oud? Aan de hand van projectbesprekingen, essays en interviews zoeken we in magazine #2 van 2023 naar inspirerende antwoorden.

Winkelen doen we tegenwoordig vooral online en in unieke brandstores. Leeglopende winkelcentra worden intussen getransformeerd tot woongebieden. Tegelijkertijd verrommelt ons landschap dankzij anonieme logistieke hallen langs de snelweg en staan onze steden vol met bestelbusjes en elektrische fietsen van bezorgdiensten. Hoe kunnen we het best antwoord geven op het veranderende winkellandschap?

Tabula scripta is de titel van de laatste printeditie van 2022. Dit als tegenhanger van tabula rasa, een veel gebezigde term in de architectuur. Want het modernistische verlangen naar ingrijpende vernieuwing om utopische dromen waar te maken, vindt steeds minder vaste grond in de architectuur. De stad is geen onbeschreven blad, maar een vat vol verhalen - al dan niet in de vorm van steen. Daarop voortbouwen is steeds vanzelfsprekender.

De septembereditie van de Architect heeft een nieuwe vormgeving. Op de gerestylde pagina's gaan we de hoogte in met het thema 'Hemels wonen'. Want hoe hemels wonen is het op de 12e of zelfs 50e verdieping? En wat betekent hoogbouw voor het straatleven? In deze editie proberen we antwoorden te vinden op deze vragen door middel van verdiepende essays, inspirerende interviews, kritische projectbesprekingen en prikkelende opinies.