Kantoor Red Bull in Amsterdam

Na de komst van MTV en andere mediabedrijven is de NDSM-werf in Amsterdam-Noord een geliefde vestigingsplaats voor organisaties die een onconventionele huisvesting zoeken. Red Bull nam zijn intrek in een van de oude puntloodsen op de voormalige scheepswerf. GROUP A maakte het industriële monument geschikt voor gebruik, het Canadese bureau Sid Lee Architecture maakte een dynamisch en vervreemdend interieur.

Het idee was om de industriële ruimte zoveel mogelijk intact te laten en dit te ‘infecteren’ met de avontuurlijke filosofie van Red Bull. Het interieur beweegt zich op twee niveaus om zo de veelzijdige persoonlijkheid van het energiedrankenmerk uit te kunnen beelden. Dankzij de houten mezzanines en luchtbruggen, kunnen medewerkers en bezoekers de werkomgeving van allerlei kanten ervaren.

Speelse scheiding publiek & privé

Het Canadese bureau Sid Lee Architecture bouwde tevens een aantal diamantvormige bergen van hout, die halfopen vergaderruimtes, pantry’s, brainstormruimtes en werkplekken herbergen. De zijdes van de ‘bergen’ kunnen fungeren als skateboard ramps of skihellingen.

De geometrische gevormde volumes van multiplex, met een stalen skelet, brengen een strikte scheiding aan tussen publieke en privéruimtes: de eerste drie zijn voor publiek gebruik, zoals een opnamestudio, de twee andere bevatten de kantoren van de managers en werkplekken. De andere, ongedefinieerde ruimtes, hebben het karakter van een speeltuin en bevorderen de communicatie en kennisdeling tussen de medewerkers.

Blikvangers

De glazen sheddaken zorgen voor een overvloed aan daglicht. Een geperforeerde metalen doos, gebaseerd op de vorm van de puntloodsen, is een af te sluiten vergaderzaal. De huid van de doos is zo behandeld dat het object doet denken aan een gevallen meteoriet.

De grafische ontwerpers van Sid Lee Architecture brachten een grafische laag aan, die associaties oproept met de straat- en extreme sportscultuur, een doelgroep die belangrijk is voor Red Bull. In de toiletten is gekozen voor een plafond-, wand- en vloermozaïek dat oogt als een fresco uit de Renaissance.

Lees het volledige artikel in de Architect van februari 2012.