Een van de meest invloedrijke stromingen in de architectuur van de afgelopen tijd is het kritische regionalisme. Met dit door Alexander Tzonis, Liane Lefevre en Kenneth Frampton ontwikkelde begrip wordt een stroming aangeduid, die een kritische houding tegenover de moderne architectuur combineert met een belangstelling voor tektonische eigenschappen en voor lokale factoren als klimaat, topografie, licht en materiaalgebruik. Het huis dat Carel Weeber op Curaçao realiseerde, schikt zich weliswaar in de regio, maar is door de combinatie van het conventionele met het onverwachte en het vreemde tegelijk subversief van karakter.
Onlangs veranderde ex-architect Carel Weeber zijn voornaam in Carlos. Dit is meer dan een spel met namen. Aan het nieuwe woonhuis in Curaçao valt onmiddelijk op, dat Carlos staat voor de zeer getalenteerde architect die lang zat opgesloten in de ex-architect Carel Weeber. De vraag is echter niet wie de echte Weeber is. Het ligt meer voor de hand om Weebers gebouwde en geschreven manifesten te begrijpen als uitingsvormen van de vrije indirecte rede.
Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 12, 2006, p52-57.
