Basisschool de Bouwsteen in 's Gravendeel door Kingma Roorda architecten

Aan een bestaande school in 's Gravendeel uit de jaren zeventig heeft Kingma Roorda architecten een nieuw volume toegevoegd. Het bureau herschikte het programma en veranderde de ruimtelijke structuur. Elementen uit de oudbouw zijn op een nieuwe wijze in de nieuwbouw toegepast en tonen de veranderde inzichten over het leefklimaat in scholen. Behalve het budget heeft ook de visie van de architect geleid tot de keuze voor individueel regelbare en actieve klimaatbeheersing.

In 2001 werd Kingma Roorda architecten betrokken bij de uitbreiding van de basisschool de Bouwsteen in ’s Gravendeel. De school heeft de typische structuralistische opbouw die bij veel scholen uit de jaren zeventig is terug te vinden. De plattegrond van de bestaande school wordt gekenmerkt door een centrale ruimte waaromheen aan drie zijden klaslokalen zijn geplaatst. De lokalen liggen trapsgewijs geschakeld naast elkaar. De vierde zijde wordt gevormd door de kamer van de directeur, een ruimte voor handvaardigheid en een berging. Het bestemmingsplan stond een uitbreiding aan deze oostzijde van de school toe. In een nieuw volume zijn hier zeven lokalen, een nieuwe entree, de directeurskamer en de benodigde toiletten en bergingen ondergebracht. In de uitbreiding op de kop van de westzijde zijn het achtste lokaal en het speellokaal toegevoegd. Door een daklijst met een groot gebaar rond de nieuwbouw te trekken – aan de zuidzijde is dit gebaar zelfs uitvergroot tot een luifel – is de structuralistische opzet van de bestaande school voor de buitenwereld rechtgetrokken, terwijl deze aan de speelplaatszijden nog steeds zichtbaar is.

Om het klimaat in de school te beheersen hebben de architecten voor passieve methoden gekozen, maar ook voor systemen die een actieve opstelling van de gebruikers vragen. Het meest zichtbare element van de nieuwbouw is de royaal vormgegeven daklijst, die niet alleen het gebouw een nieuw voorkomen geeft, maar ook een klimaatbeheersende betekenis heeft.

Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 10, 2007, p114-117.