Appartementengebouw in Amsterdam door Maaskant en van Velzen Architecten

Sommige locaties lenen zich niet voor uitgebreide vormexperimenten. Hier wordt de kwaliteit van de plek bepaald door de eenvormigheid van het straatbeeld. Zo ook de negentiende-eeuwse woonwijken van Amsterdam. Alle panden hebben dezelfde hoogte, gevelopbouw en textuur. Nieuwbouw betekent hier het zoeken naar eigentijdse plattegronden binnen de grenzen van het bestaande. Aan de Jan Bernardusstraat staat het resultaat van een dergelijke zoektocht.

Dwars op de Amstel en de Wibautstraat ligt in Amsterdam-Oost de Jan Bernardusstraat. Het is een negentiende-eeuwse woonstraat waarvan er zoveel zijn in de hoofdstad: een smalle rijbaan met aan weerszijde parkeervakken en een nauwe stoep, omzoomd door aaneengesloten gevelwanden van vier lagen plus een dakverdieping met kapellen. De sfeer is er intiem.

De woningen op de begane grond worden veelal ontsloten door hun eigen voordeur, terwijl de hoger gelegen appartementen aan een trappenhuis liggen dat kan worden bereikt via een tweede voordeur. Deze twee voordeuren zijn vaak naast elkaar opgenomen in de gevel. Het resultaat is een kenmerkende ritmiek van deuropeningen en ramen, en soms ook balkons.

Het volledige artikel verscheen eerder in de Architect, nummer 07/08, 2007, p66-69.