De ligging en aard van de site maakten het onmogelijk een compact gebouw te realiseren. De ontwerpers wilden voornamelijk een flexibel gebouw maken, dat herkenbaar en leesbaar zou zijn. Vandaar twee grote patio’s, die gelden als oriëntatiepunten voor de bewoners. De uitsnijdingen in het bouwvolume en de groene daken laten het gebouw opgaan in de natuur.
De gevel, die aansluit bij de gebouwen in de nabije omgeving, wordt opgebouwd uit gevelvlakken in rode baksteen, afwisselend vlak en met ‘reliëf’ verband volgens een dambordpatroon. Dit zorgt voor een tactiel gebouw. Samen met de uitsnijdingen in het basisvolume voor terrassen leidt dit eveneens tot schaalverkleining. In tegenstelling tot de bakstenen buitenhuid worden de buitengevels van patio’s uitgevoerd in glad pleisterwerk.
De V-vormige kolommen, die onder het langwerpige gebouw door, doorgang geven naar de onthaalruimte, hebben een uitnodigend karakter. Het architecturaal concept gebaseerd op kleuren, sferen en materialen alsook de organisatie van clusters rond gemeenschappelijke ruimten zijn ontstaan vanuit het principe van zintuiglijke prikkeling van ouderen.
Alle wooneenheden hebben ongeveer dezelfde vorm en oppervlakte. Naar interieurafwerking werd er met rustgevende bruin-grijs-gele kleurenvariaties gespeeld.
De tuin vormt een zachte sokkel voor het zorgcentrum en ontplooit zich volgens de principes van een cohousing-project. Zo is er naast een aangelegde tuin die zich als park laat beleven ook een moestuin en boomgaard aanwezig. Deze tuintypologieën vormen het decor waartegen het sociale leven, met bewoners van het centrum en buurtbewoners, zich kan afspelen. Aan de straatkant bevindt zich de refter, dewelke eveneens ingezet wordt als mini gemeenschapshuis.
