Toelichting door a20 architecten
Het bestaande inkomgebouw blijft de hoofdtoegang van de site, het crematorium takt aan op de aanwezige hoofdas. Op een begraafplaats waar godsdienstige symbolen niet uitdrukkelijk aanwezig zijn, vervangt de universele kracht van de natuur het sacrale. De natuur biedt evenwicht, als een biotoop steeds in balans met zichzelf, en rust door haar vanzelfsprekende en ingetogen aanwezigheid.
Het voorgestelde landschapsontwerp gaat op zoek naar het ongerepte “oer-landschap”. Er wordt een restauratieproject aangevat waarbij een natuurlijk evenwicht wordt hersteld tussen dennenbos, heide en zandlandschap. Het landschap gaat een dialoog aan met de menselijke ingrepen van de wandelpaden, de buitenruimten en de architectuur.
De Reis
Een van de leidende thema’s in het ontwerp is dat van ‘de reis’. De ceremoniële rite die eigen is aan het afscheid nemen van een dierbare. Het crematorium is meer dan een gebouw, het is een site die je in deze reis begeleidt. Alsof je door een tentoonstelling wandelt van de ene naar de andere belevingsruimte. Net als bij een afscheid is er geen weg terug, enkel een doorlopend pad naar een volgend hoofdstuk.
Het landschap
De ceremonie begint al in het park. Een pad snijdt in het landschap en brengt de bezoekers in een andere wereld, weg van het wereldlijke. Het verdiepte pad verandert het perspectief van de toeschouwer. Het reliëf en het landschap worden op een andere manier beleefd. De beleving dwingt de bezoeker tot nederigheid ten opzichte van de natuur.
We geven een groot gewicht aan een architectuur waar de natuur centraal staat. Een transparant gebouw dat zich vervlecht en vervloeit met het omliggende landschap. Er wordt gekozen voor eenvoudige materialen die robuustheid uitstralen en moeiteloos de tand des tijds kunnen doorstaan. Baksteen, beton en hout lopen door van binnen tot buiten. Flinterdunne glazen vliezen beschermen het interieur. Het gebouw krijgt de verschijning van een ruïne die slechts toevallig als crematorium in gebruik is genomen.
Campo Santo
De drie hoofdvolumes van de site – het crematiegebouw, het afscheidsgebouw en het horecagebouw - liggen gegroepeerd rondom een centrale buitenkamer. Deze buitenruimte wordt beschouwd als een “Campo Santo”, een heilige plek. Het is een plaats voor rust en beschouwing. Door de laaghangende rand van de wandeling rondom dit atrium zie je enkel de stammen van de bomen en wat zich op de grond afspeelt.
