Infrabel Academy Brussel - Atelier Kempe Thill architects and planners

Toelichting Atelier Kempe Thill architects and planners| Fotografie Architektur-Fotografie © ULRICH SCHWARZ, BERLIN

Het nieuwe gebouw gebouw wil ook de crisis in de geschoolde ambachten tegengaan door hun aantrekkelijkheid voor de jongere generatie aanzienlijk te vergroten. Architectuur speelt hierin een sleutelrol. Doorslaggevend zijn daarbij een flexibele en aanpasbare typologische organisatie, aantrekkelijke ruimtes die een eigen identiteit creëren en contacten stimuleren, evenals veel transparantie en visuele relaties zowel binnen als buiten. Daarnaast maakt het gebouw het mogelijk om ideeën uit te wisselen met andere opleidingscentra, door congressen en conferenties te organiseren. Delen van het centrum kunnen ook door derden worden gehuurd om hun eigen evenementen te houden.

Gebiedsontwikkeling

Het station Brussel-West in Molenbeek-St. Jean is een van de plekken waar Kristiaan Borret, de huidige meester-architect van de stad probeert om van Brussel een model te maken van een hedendaagse mix van residentiële en productieve stad. Een plek waar langs het spoor een grote ontwikkeling van een mix-geprogrammeerd gebied gepland staat.

Dat begint met de nieuwe Infrabel Academie, die parallel aan de spoorlijnen van het station Brussel-West is ontworpen, net als de andere industriële hallen die in de directe omgeving bewaard zijn gebleven. De locatie, omringd door karaktervolle sociale woningen uit de jaren 60, past uitstekend bij de bouw van een opleidingscentrum, inclusief uitgebreide buitenvoorzieningen, bovenleidingen, baanvakken en signalisatiesystemen. Ook de directe verbinding met het NS-station is een belangrijk voordeel. Alle medewerkers kunnen met de trein komen, waardoor ruimte voor parkeerplaatsen overbodig wordt. Tegelijkertijd wordt direct voor de nieuwbouw een openbaar park aangelegd en verbindt een voetgangersbrug de gebieden vanaf beide zijden van het spoor.

Technisch complexe locatie

De grote technische uitdaging is dat er niet omheen gebouwd kan worden bovenop de metrolijn die daar onder de grond loopt. Dit heeft verschillende ingrijpende gevolgen. De meest optimale strategie is om de nieuwbouw direct in lijn te brengen met de buitenmuren van de ondergrondse tunnel, die dan als buitenste draagconstructies dienen.

Ze dienen ook als een dragende buitenconstructie. Tussen de sporen in de tunnel zelf werden twee parallelle rijen kolommen toegevoegd. Deze moesten 's nachts worden neergezet als de metro niet in bedrijf was. De balk van de benodigde betonnen overgangsconstructie is circa 1,3 m hoog. Dit betekent een aanzienlijk grotere inspanning op de fundering, maar ook een noodzakelijke aanpassing van het maaiveld.

Naar het perron toe balanceert het hoogteprobleem positief, waardoor een directe verbinding op maaiveldniveau met de entrees van de nieuwbouw mogelijk is. In de Dubois Thorn Street is de situatie anders. De grond wordt daar ongeveer 1,5 m opgehoogd, waardoor een aantal bestaande aangrenzende gebouwen aan de nieuwe situatie moeten worden aangepast. Ook moet de nieuwbouw relatief licht zijn om de maatvoering van de constructie te minimaliseren. Het is in alle facetten geoptimaliseerd en 90% ervan is ontworpen als prefab elementen om de constructie snel te kunnen voltooien. Door de nabijheid van de metro en het spoor zijn ook de eisen aan trillings- en geluidswering op het terrein zeer hoog.

Twee ingangen, drie atria

De opleiding in de nieuwe Infrabel Academy is opgedeeld in een theoretisch en een praktisch deel. Hoewel deze twee functies aparte ingangen hebben, is er de wens om een ​​sterke gemeenschappelijke identiteit van het geheel te creëren. Het ontwerp is daarom gebaseerd op de doorgang in het gebouw die de Dubois Thorn straatzijde verbindt met het perron.

Er zijn twee ingangen, de ene leidt naar het theoriegedeelte, de andere aan de andere kant geeft toegang tot het praktijkgedeelte. De praktijkruimte bevindt zich op de begane grond, direct verbonden met de buitenfaciliteiten. Het theoriegedeelte begint aan de andere kant van de begane grond en beslaat ook de gehele bovenverdieping.

Door zijn lengte is het gebouw gestructureerd met behulp van drie atria, die het als collectieve ruimtes identiteit en ruimtelijke variatie geven over de lengte. Een atrium markeert het entreegebied van het theoriegedeelte, een tweede naar het praktijkgedeelte. Een derde atrium zorgt voor een visuele verbinding tussen de praktijkopleidingen en de theorieruimtes. Alle drie de atria krijgen natuurlijk licht via royale sheddaken.

Door de verdeling van technische ruimten, liften en kabelschachten is in beide delen in de lengterichting zicht vanaf de doorgang tot aan de buitengrenzen van het gebouw. Ook in dwarsrichting laat grootschalige beglazing een doorkijk door het hele gebouw toe. Binnen worden de kleuren en materialen gekenmerkt door licht en een vriendelijke sfeer. Zichtbaar beton wordt gecombineerd met witgekalkte betonnen blokwanden, witte verlaagde plafonds en uitgebreide beglazing. Akoestische gordijnen zorgen voor privacy in de klaslokalen.

Industriële hal

Voor het ontwerp van de gevel houdt het project rekening met de passiefhuismilieu-eisen die gelden voor alle nieuwe gebouwen, evenals de relatief smalle afmetingen van het gevelraster (1,5 m). Om het interieur te beschermen tegen de zon werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om te werken met vaste verticale aluminium lamellen in combinatie met textielschermen.

Hierdoor ontstaat er een spanning tussen exterieur en interieur, aangezien de lamellen van een afstand gesloten lijken en de gevel in een zilverachtig oppervlak veranderen, terwijl van binnenuit het gebouw een indruk van transparantie en openheid geeft. Het zilvergrijze natuurlijk geanodiseerde aluminium verwijst naar het industriële karakter van de omgeving.

De gevel zorgt voor een grote variatie door de reflecties en schaduwen van de lamellen, afhankelijk van waar je kijkt. Hierdoor ontstaat een dynamische beleving die past bij de passerende treinen. De homogeniteit van de lamellengevel wordt enkel onderbroken door de doorgang, aan beide zijden versterkt door vitrine-achtige vaste beglazing die de hoofdentree duidelijk markeert.De gesloten delen van de gevel zijn bekleed met golfplaten. De beplating is fijn geribbeld en past zo bij de zonweringslamellen.

Ventilatieroosters zijn door plaatselijke perforaties subtiel in de golfplaten geïntegreerd. De gebouwbelettering 'Infrabel Academy' is op een vergelijkbare manier gerealiseerd en gecombineerd met achtergrondverlichting, waardoor deze sterk opvalt in het donker.

Het dak, dat goed zichtbaar is vanuit de omringende hogere gebouwen, is ontworpen als een vijfde gevel. Daarom worden tegelijk met de loodsen van de atria de nodige technische ruimtes ontworpen. Hierdoor ontstaat een grote zolder, zeer gevarieerd en ritmisch qua volume. De loodsen creëren een uniform, bijna werkplaatsachtig licht en verwijzen naar het industriële karakter van het gebied en het spoorterrein. Het platte deel van het dak is vergroend en geeft het gebouw een zachte en natuurlijke uitstraling.

De Infrabel Academy vertegenwoordigt een compact prototype dat leren en werken combineert in een dichtbevolkte stedelijke omgeving. Het geanodiseerde aluminium, de grote ritmisch gerangschikte lamellen en de sheddaken zorgen voor een industriële uitstraling en een spirituele verbinding met het spoor en de bewegingsdynamiek. Dit alles draagt in belangrijke mate bij aan de vorming van de identiteit van een spoorwegonderneming. De binnenruimtes bieden een verrassende openheid en rijke ruimtelijke referenties die uitwisseling en ontmoeting maximaal stimuleren.