Strijp-S transformeert zich van een afgesloten industriële enclave naar een bruisende nieuwe wijk in het hart van de stad. De zogenaamde hoge rug met als onderdeel daarvan gebouw Anton vormt de historische ruggengraat van deze nieuwe wijk. In gebouw Anton combineerde diederendirrix de functies wonen, werken en recreëren in een hoge dichtheid met elkaar, waarbij kantoren en woningen niet alleen willekeurig naast en door elkaar heen zouden komen liggen, maar ook nog in de loop der tijd van functie moesten kunnen veranderen.
Om een levendige stedelijkheid te laten ontstaan in het gebouw, was het van belang dat op verschillende plekken in het gebouw bewoners, werknemers en bezoekers elkaar op een informele wijze zouden ontmoeten. Hiertoe hebben we het gebouw geperforeerd met grote ellipsvormige cilinders die de verschillende verdiepingen zowel visueel als fysiek, doormiddel van steektrappen in de vides, met elkaar verbinden. Zo ontstaan informele routes, die kruisen met de reguliere verkeersbewegingen in het gebouw, waarbij op de kruispunten ruimte wordt gefaciliteerd voor ontmoeting.
