De mysterieuze verschijningsvorm van het 16e eeuwse molencomplex en de uitgesproken tactiliteit van de gevels laten zich verklaren door een bewogen historiek. Terwijl je je erdoorheen beweegt realiseer je je dat het complex uit twee gebouwdelen bestaat, die door een centrale, overdekte buitenruimte worden verbonden. De nadrukkelijke aanwezigheid van het water vormt een bijzonder aspect in de beleving van de ruimte. noAarchitecten heeft het ontwerp enerzijds benaderd als een drie dimensionale ervaring en anderzijds als een visuele, auditieve en tactiele wandeling.
Publiek karakter
Het gebouw en het eiland krijgen weer betekenis in de stad doordat het publieke karakter ervan is verbeterd. De restauratie en de herbestemming hebben mogelijk gemaakt dat je het gebouw in zijn volledige lengte en hoogte kunt ervaren: op de stadsoever een brasserie met feestzaal, op het eiland een hotel met 24 kamers.
Fotograaf Kim Zwarts
Materialisatie
De nieuwe materialen verwijzen naar de samenstelling en het uitzicht van de ijzerhoudende zandsteen die de bestaande gevels hun unieke voorkomen geven: in situ gegoten beton waaraan ijzeroxiden zijn toegevoegd en Cortenstaal platen. Deze materialen beschikken over rijke schakeringen en patine. De gevel uit Cortenstaal verwijst tevens naar de in de haast dichtgetimmerde gevel die vele decennia lang de aanblik van de ruïne bepaalde en is daardoor in staat het verhaal van het ontstaan én het verval van het gebouw te vertellen.
