Gert Kwekkeboom

Tijdens een fotografiesessie van één van onze gebouwen sprak ik met onze fotograaf over de beeldcompositie, het afsnijden van visuele ruis en de kleur van de kleding van die ene bezoeker, passend met het gebouw. We besloten: de media van nu vragen om zorgvuldig gecureerde beelden, en architecten zitten doorgaans kort op de ontwikkelingen in het medialandschap. Maar een week later kreeg ik eerder het gevoel dat we juist hopeloos achter lopen.

Hout als bouwmateriaal is helemaal terug, dankzij een aantal herontdekte unieke duurzame eigenschappen: CO2-opslag in plaats van uitstoot, een gezonder binnenklimaat, hernieuwbaarheid, een snelle montagetijd door prefabricage, en modulair bouwbaar. Superspul, dat hout, als je dat zo hoort. Maar Gert Kwekkeboom vertrouwt dat optimisme niet helemaal.

Een tijdje geleden maakte ik een wandeling van Amsterdam-Oost naar de Zaanse Schans. Deze tocht leidde door het Westelijk Havengebied, een vervreemdende sublieme ervaring van schaalverschillen. Dit grootse havengebied wordt de komende decennia getransformeerd tot stad: Haven-Stad. Maar je kunt het ook verknoeien.

Ik las het korte interview dat u bij uw aantreden in september gaf aan de Architect-online. Daar breekt u een lans voor een zoektocht naar een nieuwe ingenieurskunst.

Het liefst leven we in een wereld waarin onze publieke gebouwen gastvrij zijn voor ieder individu. Hoe opener en transparanter, hoe gastvrijer lijkt daarbij de regel. Maar zijn openheid en transparantie wel de juiste publieke waarden om niet alleen de grote groepen, maar ook alle individuen te bedienen? Nadenken over het juiste vertrekpunt is in onze tijd geen overbodige luxe.

Het architectuurklimaat in Nederland, daar kun je flink wat architecten-discussie-avonden mee vullen. Het thema is even belangrijk als dat het ongrijpbaar is en er spelen veel factoren mee: opdrachtgeverschap, instituties, werkvloercultuur, de positie in de bouwkolom, zichtbaarheid en allure, publieke opinie, inwendig discours, en wat dies meer zij. De gelaagdheid maakt het ook ingewikkeld, net zoals bij die andere klimaatdiscussie. Wat we daar geleerd hebben geldt ook hier: Het is verleidelijk om vooral alle externe factoren te duiden, maar juist het eigen gedrag vormt de sleutel.

Door Gert Kwekkeboom - Laat me je gebouwen zien, en ik vertel je wie je bent. Het is net een aankondiging voor MTV Cribs, maar het is er óók een voor een bijna honderd jaar oud Frans architectuuressay. Dan kan het natuurlijk stoffig worden, maar toch niet minder relevant: De tekst zet aan tot nadenken over de publieke architectuur van vandaag. Want waar zijn we eigenlijk mee bezig?

Door Gert Kwekkeboom - Sinds de negentiende eeuw zijn openbare bibliotheken onze tempels van publieke kennis. Op dit moment zijn ze tot nader order gesloten. Het voelt ongemakkelijk, want de legitimiteit van de sector wordt in deze tijd van digitalisering vaak in twijfel getrokken. Ook op de lockdown heeft de bibliotheek niet echt een sterk antwoord.

Door Gert Kwekkeboom - Tijdens de kerstvakantie trokken velen naar het noorden. Ook ik kon me na een flinke wachtrij laven aan het feestelijke spel van roltrappen, panoramische uitzichten en interieurs. Forum Groningen staat als een huis. Een 'huiskamer voor de stad' welteverstaan, een 'volkspaleis', 'publiekskathedraal' of bescheidener: 'cultuurwarenhuis'. Voldoende typologische analogieën voorhanden om dit type project te duiden. Dit soort 'Fora' zijn misschien wel dé publieke gebouwen van dit moment, al kunnen we de woorden nog niet helemaal vinden.