Architectuur fotograaf Rob ’t Hart, 1962 woont en werkt in Rotterdam.
Reeds 20 jaar fotografeert hij voor de Architect en tal van andere architectuurbladen in binnen- en buitenland. Hij droeg bij aan diverse boeken over de architectuur van de stad. Zijn werk is te vinden op de meest uiteenlopende plaatsen, van Metrostation Coolhaven te Rotterdam tot en met het Nederlands consulaat in Chicago.
In 2013 verscheen het boek MVRDV buildings.
Door fotograaf Rob 't Hart - Direct aan het IJ-meer is een kunstmatig duinlandschap opgeworpen, naar ontwerp van ZUS. Hier woon je aan de Noordzeekust, geworteld in de klei van een ooit drooggelegde Zuiderzeepolder. In dit milieu zijn de eerste eengezinswoningen en appartementencomplexen gebouwd, verstrooid tussen de duinen, het helmgras, de schelpenpaden, de boomstammen en de afscheidingen van sloophout en duindoorn. Almere Duin spot met het beeld van de traditionele buitenwijk met tuinen en afscheidingen. De komende jaren zullen in Nederland veel woningen worden gebouwd. In Almere Duin komen er uiteindelijk 3.000, samen met een strand en scholen, winkels en horeca.
Het is januari 2010. Een Italiaanse toerist van het type knappe slimme Nespresso man, die ik (zelf op zoek naar het niets en nergens) ontmoet ergens diep in de Laotiaanse bergen bij de Chinese grens waar de wegen ophouden, zegt tegen mij: "I am not a tourist but an independent traveler ". Toch was hij maar drie weken onafhankelijk op reis, op vakantie heette dat vroeger en daarna moest hij weer hard werken op zijn roomse reclamebureau.
Met name op een traditionele rustdag, de zondag, behaagt het de lieve Heer tot het produceren van de door mij zo geliefde Ruysdeal wolkenluchten. Architectuur fotografie vergt een los leven waarbij afspraken soms op de tweede plaats komen.
Het is 1970. 'C 70', de tentoonstelling in Rotterdam waar mijn vader helaas nu juist géén foto's van heeft gemaakt, was bedoeld om de stad Rotterdam gezellig te maken. Men was de als tochtig ervaren rationele wederopbouwarchitectuur zat en de zoektocht naar gezelligheid werd gestart. Ik weet nog dat ik het zitje van de C70 stoeltjeslift, die door het Rotterdamse centrum was aangelegd, tegen mijn hoofd kreeg. Ik hield er een dikke buil aan over. Verder herinner ik mij dolfijnen in een boot, gekleurde polyester driehoekige overkappingen en herten achter de Doelen.
Het landschap in het Wateringse Veld ontstond rond 4000 jaar voor Christus. Eerst waren het vooral duinen en strandwallen die zich langs de kust uitstrekten. Maar langzamerhand ontstonden tussen de strandwallen veengebieden. Mensen kwamen vanaf 3500 - 3000 voor Christus in het Wateringse Veld wonen. Droge en natte perioden wisselden elkaar af en bossen maakten plaats voor moerassen.
De mysterieuze Plain of Jars. Januari 2009. Vanuit het vliegtuig uit Vientiane zie je de eerste bergen, grote groen gekante jungle bergen en dan opeens de hoogvlakte. The Plain of Jars, in een ijle mist gewoon voor het droge seizoen.
De Democratische Volksrepubliek Laos werd in 1975 uitgeroepen toen de communisten de macht grepen. Net zoals in China worden het Marxisme en de Leninistische ideologie langzaam losgelaten. Het communisme heeft na de oorlog voor stabiliteit gezorgd. Vele dorpen hebben elektra, schoon water, scholen, ziekenhuisjes etc.
Ik fotografeer met enige regelmaat vanuit de lucht. Vliegen relativeert. Ik heb een vergunning van het Ministerie van Defensie. Wapperend uit het raam van een degelijk 180 pk Cessna vliegtuigje.
Er zijn fotografen die alleen maar voor architecten werken. Christiaan Richters is een van de bekendste, de zakelijkste en als je zijn foto's in het NAI jaarboek optelt, de meest geliefde. Christiaan is een aardige en nette Duitser uit Münster. Wij komen elkaar vaak tegen, bijvoorbeeld in Venetië. Met onze afgeslankte, waterdichte en tegenwoordig vederlichte fototassen, maar 16 kilo nu, dankzij het digitale werk. Wij kletsen wat af over Leaf, Alpa, Schneider Kreuznach en Carl Zeiss.
Rotterdam heeft met de instellingen NAI, AIR en de onderwijsinstellingen Academie van Bouwkunst en het Berlage Instituut en op steenworp de TU Delft met de Why-factory een vooraanstaande positie in de internationale architectuur.
