Architecten gebruiken volgens Ariadne Onclin en Michelle Gulickx veel onduidelijke termen. Dat leidt tot verwarring en loze beloftes. Ariadne ziet bijvoorbeeld dat 'transparante plinten' al te vaak verworden tot meterslange gevels vol plakfolie. Michelle pleit voor verandering: stop met moddertaal, maar gebruik heldere, toegankelijke taal die het ambacht verdient.
Waarom voelen veel gebouwen in nieuwe buurten zo identiteitsloos? Ligt het aan het woud van voorschriften en regels waar ontwerpers mee te maken krijgen, vraagt Ariadne Onclin zich af. Michelle Gulickx vermoedt dat de huidige wijze van aanbesteden de boosdoener is. Ze pleit voor een nieuwe aanbestedingscultuur, net als vele anderen - maar dan wel mét de opdrachtgevers aan tafel.
Het is nogal een contrast: Kaapstad en Amsterdam. Ariadne Onclin verwonderde zich over de gebouwde omgeving in Zuid-Afrika, het resultaat van een gedereguleerd overheidsbeleid. Tegelijkertijd lijkt de regelgeving rondom sloop en herbouw in Nederland steeds complexer te worden. Michelle Gulickx vraagt zich af: gaat de Omgevingswet alle problemen oplossen?
Terwijl Herman Hertzberger, een van de godfathers van het structuralisme, nog rondloopt, verpulvert het oeuvre van deze architectuurstroming. Waarom lukt het niet om de gebouwen een tweede of derde leven te geven? Missen architecten creativiteit? Opdrachtgevers geld? Of mist de erfgoedzorg rugdekking? Een briefwisseling over de achteloze omgang met iconische gebouwen.
