Alles over Magazine 2024 Q4

Beeld Sebastian Schels

Met hun soft skills ontwikkelden de Baufrauen en MoFrei een voorbeeldig zorggebouw in Berlijn

Het parkgebouw voor begeleid wonen in het Berlijnse stadsdeel Pankow is een leerstuk voor opdrachtgevers en opdrachtnemers in de woningbouw. Het ontwerp van architectenbureau MoFrei stelt de bewoners centraal en valt op door de expressieve kracht van eigentijdse, lichtgewicht materialen. In een bijzondere samenwerking ontwierpen en ontwikkelden een aantal vrouwen het gebouw.

De toegangspoort met keramische tegels van de nieuwe woonwijk Poortmeesters in Delft, is een attractie voor architectuurtoeristen. Beeld Loes van Duijvendijk

Wonen in een architectonisch klapstuk: architectuurtoeristen in je achtertuin

'Zou je hier willen wonen?', vraag ik aan fotograaf Loes van Duijvendijk. We lopen door een enorme poort bekleed met diepblauwe, keramische tegelornamenten, ontworpen en 3D-geprint door Studio Rap. Via een grote trap komen we uit op een grote daktuin omringd door woningen.

'A priori architectuur', editie #4 2024 van de Architect

Net verschenen: magazine #4 2024: 'A priori architectuur'

Zonder een goede opdracht is de architectuur nergens. Nu de spreadsheet hoogtij viert, is het niet gemakkelijk om tot een kwalitatieve opdracht te komen. Dit vraagt om goed opdrachtgeverschap én goed opdrachtnemerschap, waarin beide partijen zich verantwoordelijk voelen voor een duurzame gebouwde omgeving. Aan de basis hiervan ligt zelfreflectie en een cultuur waarin de opgave en het proces ter discussie kunnen worden gesteld. Wat is nodig voor een stevig fundament waarop architectuur kan ontstaan? In magazine #4 van 2024 gaat de redactie op zoek naar antwoorden.

de Architect #4 2024 - A priori architectuur

de Architect #4 2024 - A priori architectuur

Zonder een goede opdracht is de architectuur nergens. Nu de spreadsheet hoogtij viert, is het niet gemakkelijk om tot een kwalitatieve opdracht te komen. Dit vraagt om goed opdrachtgeverschap én goed opdrachtnemerschap, waarin beide partijen zich verantwoordelijk voelen voor een duurzame gebouwde omgeving. Aan de basis hiervan ligt zelfreflectie en een cultuur waarin de opgave en het proces ter discussie kunnen worden gesteld. Wat is nodig voor een stevig fundament waarop architectuur kan ontstaan? In magazine #4 van 2024 gaat de redactie op zoek naar antwoorden.

Het eerste huis van Henk Stadens en Jop Voorn. Beeld Jeroen Musch

Het eerste huis van Henk Stadens en Jop Voorn: een aanbouw met een esdoorn in de hoofdrol

Het piepkleine Garnwerd telt 340 inwoners maar ook 24 rijksmonumenten. Het huis van architecten Henk Stadens en Jop Voorn is daar een van. Sinds de jaren vijftig was er niets meer aan het jarendertigarbeidershuisje gedaan. Stadens en Voorn namen de handschoen op: ze ontwierpen een smalle, diepe aanbouw met een knik die je niet ziet vanaf de weg. Hun inspiratiebronnen: Adolf Loos, Herman Hertzberger en een oude esdoorn.

Marten Wassmanns 3D-projectie als vervanging van de afgebrande vieringtoren. Beeld Benthem Crouwel Architects

Nooit gebouwd: Marten Wassmann wilde de vieringtoren van de Notre-Dame vervangen met een 3D-projectie

Niet een nieuwe vieringtoren, maar een 3D-projectie. Dat stelde architect Marten Wassmann voor, enkele weken nadat het dak van de Notre-Dame was afgebrand, waaronder de negentiende-eeuwse vieringtoren van Eugène Viollet-Le-Duc. Na meer dan vijf jaar gesloten te zijn, opent de Notre-Dame op 8 december weer haar deuren.

Ontwerpschets van Pieter Bedaux voor een woonhuis in Aerdenhout. Beeld Pieter Bedaux

Pieter Bedaux toont wat zijn hand en hoofd doen als Alvar Aalto over zijn schouder meekijkt

Iedere architect draagt een denkbeeldige groep ontwerpers met zich mee die hij of zij in de loop der jaren heeft leren kennen. Als raadgever, een geweten en ballotagecommissie voor ideeën.

Guardianenhof in Den Bosch door Wilco Meeuwis. Links vlak na oplevering in 1999. Beeld Bouwhuijsen. Rechts huidige situatie. Beeld Arjan den Boer

De sprookjesarchitectuur van het Guardianenhof in Den Bosch door Wilco Meeuwis

De kwalificatie 'Efteling-bouwsel' was lange tijd het grootste verwijt dat een architect kon krijgen. Toch schiep het postmodernisme, dat pas in de jaren negentig doorbrak in Nederland, ruimte voor meer fantasie in de bouw. Een eigenzinnige architect die daarvan profiteerde was Wilco Meeuwis. Zijn Efteling Hotel uit 1992 was nog pure pretparkarchitectuur, maar de Guardianenhof (1999) staat in de echte wereld en past perfect bij de warmte en kleinschaligheid van de Bossche binnenstad.

Recent verschenen