Begin 2022 goed met een beetje zelfreflectie. Joost Roefs doet daar in de best gelezen opinie van 2021 een mooie aanzet toe: "als wij architecten de centrale positie in het ontwerpproces terug willen winnen, moeten we eerst kritisch naar onszelf kijken". Maar ook de andere vier opinies zijn het lezen waard. Bijvoorbeeld die over groene renderporno van Ariadne Onclin en Michelle Gulickx en de brief van Gert Kwekkeboom aan rijksbouwmeester Francesco Veenstra.
Veel van de ontwerpen waar ik als architect aan werkte, strandden in een Babylonische spraakverwarring. Bij verschillende bureaus tekende ik gebouwen als wankele blokkendozen, wolkenkrabbers als stapels Jengastenen en buitendijkse woonwijken met kans op natte voeten. De meerderheid van die ontwerpen kwam niet verder dan de schetsfase.
In New York ervaar je échte stedelijkheid: de grootschaligheid, diversiteit en een dynamiek die je in Nederland niet gemakkelijk vindt. Rem Koolhaas noemde het in 'Delirious New York' een 'culture of congestion'. Een letterlijke ophoping van elkaar aanjagende activiteit. Toch is in Nederland wel degelijk geprobeerd om naar Amerikaans voorbeeld -of zelfs met Amerikaanse inbreng- projecten te realiseren die grootstedelijk leven aanwakkeren. Met wisselend succes.
