Aan ambitie heeft het ze niet ontbroken, de tien vrouwelijke architecten en stedenbouwkundigen van het Modernisme in de tentoonstelling 'Big Plans'. Nieuwe stadswijken, zelfs hele nieuwe hoofdsteden, innovatieve computerprogramma's, publicaties en docentschappen en wetgeving - je kunt het zo groots niet bedenken of deze vrouwen hebben er de hand in gehad. Toch kennen we ze niet. Omdat het vrouwen zijn? Het Van Eesteren Museum zet ze op een podium - beter laat dan nooit.
Als business developer bij Benthem Crouwel Architects toetst Hans Teerds zijn reflecties over architectuur en de rol van de architect aan de praktijk. Zo dompelde hij zich onder in tenderprocedures, kerncompetenties en selectiecriteria. Echt opwekkend was dat niet. Brengt de tentoonstelling 'Form Follows Finance' in Arcam, over tenderen in Amsterdam, hem op andere gedachten?
In het Thor Park in het Belgische Genk is door Studio Roosegaarde het permanente kunstwerk 'Lichtsporen' geopend.
Vandaag opent de tentoonstelling 'Rotterdam Cultuurstad | Post 65 Part II' in OMI Rotterdam. Het evenement over kunst, cultuur en recreatie in de jaren tachtig en begin jaren negentig loopt tot en met 30 november.
Vijf containerdozen scheef op elkaar gestapeld, omhuld door een stalen gevel en waar een tomaatrode trap omheen kronkelt. Enerzijds pal naast het duinlandschap van de Maasvlakte, anderzijds een sluitstuk van de Rotterdamse haven. Met Portlantis slaagt MVRDV erin beide aan elkaar te verbinden. Winy Maas: 'Een gebouw met een twist: letterlijk en figuurlijk.'
Het beeld van stedenbouwkundige Cornelis van Eesteren als geestesvader van het Algemeen Uitbreidingsplan (AUP) uit 1935 is achterhaald. Met de tentoonstelling 'Vrouwen van het AUP' corrigeert het Van Eesteren Museum dit. Jakoba Mulder, Koos Pot-Keegstra, Anna van Hattem en Manon Peyrot krijgen jaren na datum eindelijk erkenning voor hun bijdrages. Waarbij vooral het werk van Peyrot een ontdekking waard is.
'Hoe overleef je in de groeiende stad? Hoeveel ruimte geef je aan de mensen? Deze vragen interesseren me mateloos.' Kunstenaar Frank Havermans houdt zich al decennialang bezig met de plek van het individu in steeds verder uitdijende wereldsteden. In het Eindhovense Albert van Abbehuis presenteert hij wat hij 'ruimtelijke denkmodellen' noemt: werken op de scheidslijn van architectuur, stedenbouw en kunst die aanzetten tot reflectie.
Eindelijk weer een architectuurtentoonstelling in het Nieuwe Instituut lijkt de vakgemeenschap te verzuchten. Meer dan vijfhonderd mensen hadden zich aangemeld voor de opening van 'Nederland op de tekentafel'. En terecht want de expo toont honderd jaar rijke Nederlandse ontwerptraditie. Dat is een feestje waard! Al mag het inzicht niet worden gemist dat onze beleidsmakers, opdrachtgevers, stedenbouwkundigen en architecten meer moeten vertragen om niet continu het wiel opnieuw uit te vinden.
