Het ontwerp is geheel gericht op uitstraling, efficiëntie en functionaliteit. De brug kenmerkt zich door een opzet als één helder, ruimtelijk gebaar met een grote herkenbaarheid en een vanzelfsprekende aanwezigheid. Het concept bestaat uit een langgerekte verhoogde esplanade met een aanzienlijke gebruiks- en verblijfskwaliteit, die onder meer wordt gerealiseerd door de vorm, materialisatie, detaillering en de integratie van een bomenlaan in het ontwerp. Het bouwwerk fungeert zo meer als een hoogwaardige voortzetting van de stedelijke ruimte dan specifiek als infrastructureel object. De brug is eenvoudig, rank en inzichtelijk en bestaat uit twee trogliggers van grote afmeting met een middengebied daartussen. Onderdeel van de eenvoud is dat de brug niet de volle meer dan 300 m in één keer overspant, maar bij ieder treinperron ondersteuning krijgt van een pyloon en zo een ongekunstelde draagconstructie heeft.
De verschillende zichtlijnen en oriëntaties komen voort uit en sluiten aan op de gegeven stedenbouwkundige situatie, waardoor de brug zich op een vanzelfsprekende manier in het stedelijk weefsel voegt. De bomenlaan op de brug vormt een verhoogde verlenging van de bomenlaan al aanwezig op de aansluitende routes naar en vanuit de binnenstad. De brug constitueert zo een ervaring van eenheid en continuïteit die bijdraagt aan de vanzelfsprekendheid van het gebruik. De verlichting in de avonduren is bescheiden en draagt eveneens bij aan de herkenbaarheid, esthetiek en functionele logica; een sfeervolle, langgerekte lichtcontour met een van onder aangelichte bomenrij toont al van ver de aanwezigheid en het doel van de spooroverspanning. Het aanzicht van de brug is alzijdig.
