Heel dichtbij blijkt het gebouw groter te zijn dan in eerste instantie gedacht. De haakvorm staat net als de bomen in de oever van de Dommel en wordt door twee grote betonnen uitlopers aan het land vastgehecht. De betonhuid is grof.
De locatie, zicht op het water. Foto Studio Frank Havermans
Aan een zijkant bevindt zich een ingang. Een hellingbaan daalt af naar binnen, zodat het gezichtsveld langzaam wordt verlaagd. Terwijl het bij een observatorium gebruikelijk is om het blikveld te verhogen, waardoor een weids uitzicht wordt verkregen, roept dit gebouw juist bewustwording op van wat dichtbij is. Een blik over het veld met je neus op de akker ter hoogte van de beplanting en van de kleine dieren die er wonen, maakt dat je meer van het landschap ziet, omdat de gebouwen achter de begroeiing verdwijnen.
De locatie, zicht op het land. Foto: Studio Frank Havermans
In het bouwwerk bevinden zich twee betonnen bankjes. Van hier heb je de rust het landschap in je op te nemen. Er zijn veel ganzen, maar ook zwanen en fazanten, kieviten en roofvogels. Ook zijn er reeën, en schiet er regelmatig een haas langs.
Via een tweede hellingbaan loop je onder het afdak verder naar beneden. Je staat verdiept in een holte. Hier kun je even schuilen tegen de zon of de regen. Een sleuf in de constructie geeft zicht op het water van de rivier, dat er snel onderdoor stroomt.
Tekst: Frank Havermans
Het observatorium bevindt zich bij het rode kruisje
