Bielefeld is doorsneden door de beboste heuvels van het Teutoburg Forest. De handelsstad is 800 jaar geleden gesticht naast een passage over de bergkam Johannisberg die waakte over Fort Sparrenburg. In de 19e eeuw, vervormde de 200 meter hoge Johannisberg steeds meer tot een park waar bezoekers een pleziertochtjes naar maakte. Om de stroom bezoekers beter te verwelkomen en te verwerken ontwierp Max Dudler een bezoekerscentrum voor het Sparrenburg Fort en dit informatiepunt voor het Johannisberg Park. Dudler smeedde de bijna identieke gebouwen tot een geheel en maakte van een een cultureel gebouw en van de ander een landschapsmonument.
Waar het bezoekerscentrum samen met het poortgebouw van het fort een nieuwe toegangsweg vormt verschijnt het informatiepaviljoen als een ruimtelijke echo hiervan aan de noordelijke ingang van het park. Bezoekers van het een gelijkvloerse gebouwtje vinden hier informatie over wat het park te bieden heeft. Verder huisvest het paviljoen ook een toiletvoorziening.
Beton
Om de indruk van een ensemble te benadrukken zijn beide gebouwen gemaakt van samengeperst beton. De materialiteit en de zichtbare lagen van het samengeperste beton zorgen voor een inperfect resultaat die hiermee een aantrekkelijke aanvulling op het park vormt. Wat het materiaal zo bijzonder maakt is dat de structuur en kleur een fascinerende relatie legt met zowel het historische gebouw van het fort en de kleuren van de omringende natuur.
Landschapsarchitect L-A-E kreeg voor de invulling van het park de North Rhine-Westphalian Landscape Award 2014. Door de centrale ligging van het park zijn de heuvels een prima uitgangspunt als startpunt voor dagtrips in het gebied. Het park zelf bevat veel historische details zoals een fontein met een rivierbedding en voetbrug, een oude kassa, een grot en natuurlijke stenen trappen in de muren van het kasteel. De heuvel is eveneens een belangrijke herdenkingsplaats voor de gevallene van de Eerste Wereldoorlog en de landarbeiders uit het Nazi-tijdperk.
