Op de kop van een havenpier aan de Norderelbe staat een spiegelend volume als moderne sculptuur op een stevige bakstenen sokkel. De contouren van de nagenoeg driehoekige basis Kaispeicher A, een voormalig pakhuis voor cacaobonen, zijn exact overgenomen in het ontwerp voor de uitbreiding. Dit glazen volume eindigt in een serie omgekeerde bogen, alsof een wolkvorm is uitgesneden uit het glas. Het hoogste punt meet 110 meter, waarmee de Elbphilharmonie zich duidelijk manifesteert in het horizontale Hamburg.
© Iwan Baan
Publieke Plaza
Omdat de uitbreiding is opgetild van de basis ontstaat op de grens tussen oud en nieuw een publiek 'Plaza' boven de stad. Een lange, gebogen roltrap leidt vanaf de begane grond door de parkeergarage naar dit dek. Hier openen zich panoramische uitzichten over Hamburg, die op een aantal plekken worden geaccentueerd door gewelfvormige uitsneden. Dieper in het volume verbindt een grote vide verschillende functies. Hieraan liggen een café, hotellobby en de toegangen naar de foyers van de verschillende concertzalen.
© Iwan Baan
Nieuwe technieken
In het ontwerp zijn diverse innovatieve technieken toegepast. In de glazen gevel ontstaat diepte door driedimensionale panelen die naar buiten buigen en zich soms ontvouwen tot balkon. De grote concertzaal heeft een centrale opzet waardoor het publiek nergens verder dan dertig meter van het podium af zit. 10.000 gipsvezelplaten platen zijn individueel tot op de millimeter gevormd, en reflecteren samen met de grote reflector boven het podium het geluid naar elke hoek. Omdat de bekleding rondom doorloopt vormen balkons, wanden en plafonds een ruimtelijk geheel waarin de muziek centraal staat.
© Iwan Baan
