Het gebouw, de fysieke ruimte, kan worden bedekt met een deken van digitale game ruimte. Gameontwerpers uitnodigen om ermee te werken zorgt voor een alternatieve, ludieke realiteit.
Geen route
In het Home of Legends-gebouw is er geen route. Je kunt op veel plekken naar binnen en vervolgens verschillende kanten opgaan, omhoog en weer naar beneden. Dit gebouw is net zo gefragmenteerd als onze online wereld.
De plattegrond laat al zien dat dit één van de verwarrendste gebouwen is. Het heeft geen ingang, geen gevel, als fan weet je niet hoe je je een weg door het gebouw moet banen en je hebt geen idee waar je je helden kunt vinden. Je kunt het gebouw als een game spelen en voortdurend nieuwe gebieden verkennen die je nog nooit hebt gezien.
Het gapend gat en de doodlopende gang
Na het voltooien van de hele tocht naar level 3, en vervolgens weer omlaag naar level 1, komen deze twee bezoekers uiteindelijk aan bij de artist in residence. Maar ze kunnen hem niet bereiken: er is een gat tussen hen in. Dit is een element dat vaak voorkomt in games. Je hebt net een hele route voltooit om vervolgens een gapende leegte tussen jou en de bestemming te vinden (denk aan de eerste Prince of Persia).
Een doodlopende gang, overgenomen uit game ruimte en getransplanteerd naar de fysieke ruimte: de trap links gaat van het dak naar het balkon, maar leidt dan nergens heen.
(On)zichtbare medespelers
Zien of niet zien: spelers kunnen vanuit hun woonkamer de bezoekers de arena in zien lopen, maar die kunnen hen niet zien. In League of Legends, zoals in veel games, is zien of niet zien van cruciaal belang. In Home of Legends is dit ook het geval.
De ruimte waar fans merchandise kunnen kopen en de trofeeën kunnen bekijken. Achter de opening in de muur is een glimp van de Epic Games Wall te zien, die de epische momenten uit de geschiedenis van Fnatic laat zien.
Arena
De arena is een meerlagige werkelijkheid: de spelers zijn te zien op het langzaam draaiende podium en ook op de muurprojecties. De wedstrijd kan als hologrammen op de grond plaatsvinden, je kunt anderen in virtuele ruimte bekijken en met je lichaam gamen. Het publiek kan zichzelf als een projectie zien en de commentatoren kunnen rondlopen in het spel dat plaatsvindt in dit overweldigende web van interfaces waar je misschien niet weet wat fysiek of digitaal is.
