Toelichting Studio PROTOTYPE | Fotografie Robertino Nikolic
Een samenvoegvergunning vormde geen belemmering, de gemeente Amsterdam stimuleert deze vorm van initiatieven om gezinnen te behouden in de stad. Het huis is gelegen in de Hugo de Grootbuurt en dateert uit begin 20e eeuw, als onderdeel van een traditioneel gesloten bouwblok met een overweldigende groene oase als binnentuin.
Door extra woonruimte aan de tuinzijde te creëren, ontstond het idee om het huis op te delen volgens het aloude principe van een voor- en achter huis/ruimte. Dit wordt versterkt door een donkere kern in de vorm van een ruimtelijk trappenhuis. Door deze indeling ontstaat een mooie sequentie aan ruimten en beleving van licht naar donker en van donker naar licht. Het licht wordt versterkt door ingreep in vorm van een smalle vide aan de voorzijde van het huis tussen het voormalige boven en beneden huis.
De uitbreiding aan de binnentuin oogt zwaar & massief, het traditionele baksteen is opgemetseld in drie functionele zuilen, ze zorgen ervoor dat de transitie tussen binnen & buiten duidelijk echt voelbaar wordt. Het baksteen van de uitbreiding loopt door in het interieur en wordt gecombineerd met lichte materialen als hout en verschillende soorten aan bijzonder stucwerk, zoals microtopping.
Traditie versus moderniteit
Het begrip duurzaam krijgt binnen het huis een gelaagde betekenis, naast de actieve maatregelen, die bekend zijn; van een lage temperatuur verwarming & koeling, hoogwaardige isolatie en een warmtepomp. Er is vooral geïnvesteerd in tijdloze materialen die op mooie wijze verouderen en de volgende bewoner zal willen behouden.
Een voorbeeld is de grijze terrazzovloer die vanuit de oorspronkelijke entree uit 1910 doorgelegd is op de begane grond. Het nieuw ontworpen trappenhuis voelt aan alsof het altijd al onderdeel is geweest van het huis. Een zelfvoorzienende kruidentuin op het dak van de uitbreiding voorziet de familie in een rijk assortiment aan kruiden.
Kleurgebruik
Het kleurgebruik in de vorm van pasteltinten binnen het interieur vloeien natuurlijk in elkaar over en materialen ontmoeten elkaar binnen de nuance. Het palet aan materialen wordt gecombineerd met tijdloos meubilair uit de jaren ’50 & ‘60 met bijzondere items van Niels Otto Moller en Arne Vodder in originele staat.
De uitzondering is het prachtige Duitse Medizinschrank uit het interbellum, dat niet zo populair was op marktplaats. Binnen het huis zijn plekken gecreëerd binnen de leefruimten van het huis. Het fijnste plekje van het huis is het betonnen bankje gesitueerd aan de binnentuin. Op deze manier komt het groen in je huis, de kinderen gebruiken het als speelbankje, zowel van buiten als binnen.
Lees ook:
