We spreken David Gianotten in het kantoor van OMA in Rotterdam. Over hoe het is om als een van de nieuwe generatie partners ruimte te vinden om te ontwerpen in een bureau met zoveel geschiedenis. ‘Het gaat niet over legacy maar over de relevantie, niet over het verleden maar over welke impact we nu kunnen maken’, zegt Gianotten. ‘OMA heet ook niet Rem Koolhaas, dat heeft Rem heel bewust gedaan. Er is altijd gezocht naar een sterk en toekomstbestendig collectief.’
Het waren roerige maanden voor Gianotten nadat afgelopen zomer de bom barstte en er drie hoogleraren − naast Gianotten ook Christian Rapp en Paul Diederen − ontslag namen aan de TU/e. ‘We waren de laatste maanden in een soort mediationtraject beland en we werden steeds meer beknot in het lesgeven.’ De hoogleraren wilden met hun ontslag een statement maken, ook voor de collega’s, naar het College van Bestuur die de conclusies van een onafhankelijk onderzoek naar de crisis naast zich hadden neergelegd.
Het Faculteitsbestuur wilde een nieuwe onderwijsvisie. ’Terwijl er al heel veel was veranderd de afgelopen jaren,’ zegt Gianotten, ‘en er was onderzoeksgeld binnen gehaald waar de afdeling heel mooi onderzoek mee kon doen. Tot onze verbazing bleek dat de vraag werd gesteld of ontwerpend onderzoek onderdeel kan zijn van een academische wereld’. Daarover ontstond een machtsstrijd die volgens Gianotten uitgroeide tot een splijtzwam.
Waar hij nu gaat lesgeven wil Gianotten nog niet zeggen, maar er zijn opties genoeg. En werken met jonge mensen vindt hij leerzaam en belangrijk, binnen zijn teams bij OMA en in het onderwijs. ‘Ik realiseer me dat ik een luxepositie heb als partner bij OMA. Dat voelt als een verantwoordelijkheid om andere mensen te helpen kansen te pakken.’
Luister de podcast Over Architectuur Gesproken met David Gianotten.