Harm Tilman (1954, Rotterdam) is auteur, docent, moderator en zelfstandig redacteur op het gebied van architectuur en stedenbouw. Tot 2021 was Harm hoofdredacteur van het de Architect. Daarvoor werkte hij o.a. als coördinator en docent stedenbouwkunde aan de Academie van Bouwkunst Rotterdam.
Architectuur is in staat ideeën over de stad te promoten en verspreiden. Dat geldt zeker voor de Markthal die Provast en MVRDV einde vorig jaar opleverden in Rotterdam. Afgelopen weekeinde werd bekend dat het gebouw de WAN mixed-use Award 2014 heeft gewonnen. De jury was van mening dat de architect de grenzen van de typologie heeft verlegd en was vol lof over zowel de architectuur als de openbare ruimte van dit project.
In architectuur worden de bakens verzet. Dat gebeurt door aansluiting te zoeken bij haar gebruikers, maar ook door haar veranderende grondslagen onder de loep te nemen. Begin van een korte serie waarin enkele opvallende veranderingen in de Nederlandse architectuur worden belicht.
Seoul is een van de weinige steden in de wereld met een meer dan uitstekend metronetwerk. Ik zou zo snel geen betere weten, alhoewel New York en Parijs in de buurt komen. In de hoofdstad van Zuid Korea wonen 10 miljoen inwoners, en die kun je allen bereiken op minder dan tien minuten afstand van een metrostation. De problemen beginnen pas als je het metrostation uitkomt. Want hoe vind je de persoon of het bedrijf waarmee je hebt afgesproken?
Disruption (of verstoring) is hét sleutelwoord van 2014, meldde het FD onlangs. De digitale revolutie dwingt bedrijven en personen zich nog meer te richten op innovatie. Wie zich niet instelt op een toestand van voortdurende verandering, is gezien. Dat vraagt om een bereidheid in een organisatie of bij een persoon om risico's te nemen. Daarbij is het de kunst om mogelijke aversie tegen risico's weg te nemen en tegelijkertijd te zorgen voor voldoende stabiliteit.
Het bureau was een zwaar beladen ballon die langzaam maar onherroepelijk naar beneden zakte. De ballon schraapte een paar keer de grond en kon alleen weer opstijgen door een deel van het technische personeel overboord te zetten, met een emotioneel en financieel trauma binnen en buiten het bureau als gevolg.
Tegen de invoering van de Beroepservaringsperiode, afgekort BEP, per 1 januari 2015 is onder studenten groot verzet gerezen. Ze hekelen de miscommunicatie, de kosten en de in hun ogen te rigide opzet van de BEP. Ook vragen ze zich af waarom de scholing van beroepsbeoefenaars zich beperkt tot de twee jaar van de BEP. Tot slot wijzen zij er op dat het absorptievermogen van de praktijk op dit moment historisch laag is. Volgens voorstanders van de regeling is de kritiek echter mosterd na de maaltijd. Maar is dit ook zo?
Afgelopen zaterdag las ik in het FD een interview met Jeroen Tas, die sinds kort bij Philips de Healthcare-divisie aanvoert. Philips vormt zich op dit moment om tot een bedrijf dat zich richt op gezondheidszorg en hiervoor oplossingen aanlevert in plaats van producten. Het gaat niet langer om de verkoop van scanners en controle apparatuur, maar om het gehele zorgtraject, van de preventie en de behandeling tot en met de nazorg.
Drie jaar geleden begonnen we samen met onze partners met de ARC Awards. ARC brengt ontwerpers, architecten, opdrachtgevers en leveranciers samen en laat zien wat de kracht van ontwerp is. Op 27 november reiken we in de Amsterdam Arena voor de derde keer prijzen uit voor het allerbeste ontwerp op de terreinen van architectuur, interieurarchitectuur en stoelontwerp van het afgelopen jaar. De Oeuvre Award gaat dit jaar naar Riek Bakker. ARC benadert daarmee het ideaal van stoel tot stad.
Het voelde alsof of de zaal ontplofte na de uitspraak van de Eindhovense burgemeester Rob van Gijzel dat er nog nooit een aannemer op eigen initiatief met een plan aan zijn bureau was verschenen. Merkwaardig, vond hij. Dit is immers een tijd waar het aankomt op ondernemen? Volgens Van Gijzel is de bouw veel te afwachtend. Wees innovatief, hield hij zijn uit het lood geslagen gehoor voor. Want zoals het voor de crisis was, wordt het nooit meer.
Plotseling viel het me op: dit jaar nemen overal ter wereld op veel architectuurscholen decanen al dan niet gedwongen afscheid. Toeval, of is er meer aan de hand? De parallel met de beroepspraktijk is in ieder geval opvallend. In beide gevallen is de vraag welke contouren deze gaat krijgen, buitengewoon complex en lastig te beantwoorden.
