De vijf best gelezen longreads van de Architect staan dit jaar bol van zaken die van belang zijn om een architectenbureau in deze tijd draaiende te houden. Zo waren veel architecten benieuwd naar strategieën om het hoofd boven water te houden nu de werkvoorraad slinkt. Ook de kritische blik van Hans Teerds op de huidige tendercultuur werd veel gelezen. Even wegdromen konden we bij het beeldessay van Buitenplaats Koningsweg.
Deze maand zijn de longlists van de ARC24 Awards bekend gemaakt. Dit jaar reiken we drie awards uit aan een architectuur-, stedenbouw- en interieurproject. Office Winhov staat zowel op de longlist voor de Architectuur Award als de Interieur Award met het Holocaust Museum in Amsterdam én het Stadhuis Den Helder.
In de Europatunnel in Hengelo lopen zes verkeersstromen door een woud van kolommen. 'Als er niet zoveel verkeer was, zou het een ideale speelplek zijn voor kinderen. De ruimte nodigt uit om te verstoppen en te bewegen', constateert architect Jolijn Valk, die gefascineerd is door dit soort tussenruimtes. 'Een tunnel is een ruimte die tegelijkertijd beangstigend en hoopvol is. In dit "ondertussen" vindt verandering plaats.'
De muziekkoepel van Wiek Röling is een flonkerend kristal tussen de oude beuken van de Haarlemmerhout. 'Elk moment van de dag neemt hij een andere pose aan', zegt Willem Hein Schenk, tot voor kort stadsarchitect van Haarlem. 'Het is een muziekkoepel maar evengoed een folly. Eenvoudig en tegelijkertijd een krachtig gebouw en door de Haarlemmers in hun hart gesloten.'
In de architectuur schermt Dubai met zijn duizend meter hoge toren, zaait Koolhaas in zijn boek Content (2003) met Big Mother Fuckers en lijken de Fosters, BIG's en MVRDV's het kleine niet meer te eren. Wat klein is wordt over het hoofd gezien. Het is 'niet interessant', 'niet interessant genoeg', of 'hier verdien ik mijn boterham niet mee'. Ontwerpbureaus zijn reuzen geworden die je met kruimels niet meer kan voeden. Als klap op de vuurpijl zijn er de studerende of beginnende architecten die met de modderstroom mee renderingen maken van gebouwen die ze nooit en zeker niet binnenkort zullen realiseren.
Architectuur die verwondert -omdat ze meerdere boodschappen uitdraagt, een dubbele laag heeft, of schijnbare tegenstellingen verenigt-,die zal beklijven. Dat is ook een vorm van duurzaamheid, immers duurzaamheid schuilt niet alleen in technische oplossingen, maar tevens in de verschijningsvorm van gebouwen. Dit soort gebouwen nodigt uit tot nadere beschouwing omdat ze zichzelf langzamer prijsgeven, zoals de Schuurpaleizen in Oost-Groningen.
Deuren zijn een van de weinige beweegbare onderdelen in de architectuur. Door deuren krijgen zelfs de meest statige, zware gebouwen beweging. Deuren geven de gebruiker een bewegingsvrijheid, zonder dat dit ten koste hoeft te gaan van de geborgenheid van het gebouw. Een dubbele deur is het summum, want dat betekent dubbele vrijheid: je kunt kiezen welke deur je neemt.
Tot en met 10 december zijn in het Borneo Architectuur Centrum foto's te zien van onze 'huisfotograaf' Jeroen Musch. Zijn fotografie is de afsluitende expositie van een foto-estafette van vier fotografen, Marcel van der Burg, Han Singels en Thijs Wolzak die hebben gewerkt in het Oostelijk Havengebied in Amsterdam.
