Het driehoekig terrein van het Openluchtbad Zwolle bestaat uit een centrale as waar langs weerszijden de baden en zwembadgebouwen geplaatst zijn. Bierman Henket architecten heeft deze symmetrie hersteld, die in het oorspronkelijke plan uit 1934 van Wiebenga bedoeld was mannen en vrouwen van elkaar te scheiden. Een complete metamorfose is het zwembad niet ondergaan; Bierman Henket architecten grepen juist terug op de oorspronkelijke stijl van het Nieuwe Bouwen en friste deze op.
Restauratie
De werkzaamheden van Bierman Henket architecten omvatten een technische restauratie, het versterken van de monumentale kwaliteit, functionele verbeteringen en verduurzaming van het zwembad. Zo is de scheurvorming in de baden ondervangen door het storten van een nieuwe betonnen wand aan de binnenzijde van de bassins. 
De drie springtorens. Fotograaf René de Wit
Vernieuwing
Daarnaast zijn op de plaats van de verdwenen springtorens bij het diepe vrouwenbassin nieuwe springtorens geplaatst. Deze ranke torens bestaan uit wit beton en hellen licht over. De oorspronkelijke facilitaire gebouwen en kleedhokjes zijn gerestaureerd en er zijn extra voorzieningen gerealiseerd onder de bestaande overkappingen.
Nieuwe bouwen
Ook de tribunes en de uitkijkpost zijn opnieuw ontworpen, allen passend in de symmetrie en in de stijl van Wiebenga. Deze stijl heeft een belangrijke betekenis gehad voor het bestaan van het zwembad. Toen in 1991 het Openluchtbad aan de Ceintuurbaan in Zwolle voor laatste seizoen open zou gaan en vervolgens gesloopt zou worden, besloot een groep gebruikers over te gaan tot een actie voor behoud van het bad. Het zwembad werd gekraakt en bezet. Parallel aan deze actie werd door het Rijksdienst voor de Monumentenzorg gehoor gegeven aan de vraag het zwembad de status van rijksmonument geven. Het zwembad bleef en al snel volgden de oprichting van de ‘Vereniging Openluchtbad Zwolle’ bestaande uit vrijwilligers die het bad sindsdien succesvol weten te exploiteren.
