Het tijdelijke paviljoen presenteert Nederlandse en Vlaamse auteurs en gerelateerde disciplines. Hierbij wordt verder gekeken dan het geschreven boek en staat ‘het verhalende’ centraal. Vandaar dat het functies kent als een theater en debatruimte, verschillende tentoonstellingen, een atelier, VR-ruimte, boekwinkel en een literaire salon.
Zuintuigen
“Naast de voortschrijdende techniek biedt het paviljoen een drang naar de zintuiglijke ervaring”, zo schrijft het bureau. Ruwe gebakken stenen op de vloer geven een subtiel tikkend geluid bij het bewandelen. Semi-transparante wanden uit gestapelde polycarbonaat platen definiëren verschillende ruimtes en tonen en verhullen andere onderdelen van de tentoonstelling. Zo bieden ze de mogelijkheid om werken en gebeurtenissen in relatie tot elkaar te zien. In het voorbijgaan vervormen de wandvlakken het licht en zicht. Ze zijn daarbij volledig te demonteren en hergebruiken, het resultaat van verschillende prototypes.
Referenties
De programmering en ruimtelijke opzet ontlenen ruimtelijke principes aan “het metropolitane landschap van de lage landen, gekenmerkt door de continue afwisseling van vlakke landschappen en compacte stedelijke clusters.” Waar aan een kant de actieve functies van het paviljoen in een serie open kamers langs elkaar liggen, ligt aan de andere kant een groot open plein dat is aangekleed met informeel, vrij geplaatst meubilair.
Scherm
Langs het plein staat een 72 meter lang projectiescherm waarop beelden van de horizon worden getoond. Het scherm begrenst de ruimte, en biedt tegelijkertijd een perspectief in het oneindige. Het refereert aan de ruimte en rust van de Noordzeekust, en creëert “een verstilde en ruime landschappelijke salon waarin de bezoeker kan zitten, struinen en bezinnen op het werk.” De combinatie van compactheid, nabijheid en interferentie enerzijds, en weidsheid, rust en openheid anderzijds maakt de tentoonstelling specifiek voor de Lage Landen.
