De archieven van de de Finse mythologie onthulde me hoe op de goede dag een jonge een God een kleine jongen op zijn knie aantrof. 'Mijn God' riep hij verlegen (tot zichzelf).
'Het is een architect! Waar kan ik hem beneden op de aarde heensturen?' smeekte hij de jongen muzen en godinnen (de schone meisjes van het noorden rond hem.
'Naar Parijs?' Nee kermden ze, daar hebben ze Le Corbusier! 'Naar de USA?' Nee, daar hebben ze Frank Lloyd Wright! 'Naar Duitsland?' Gropius is daar! 'Naar Engeland?'Misschien... 'Naar Italië?' Daar was de jonge Terragni die veel te vroeg stierf, verstoor er geen herinnering. 'Naar Japan?' Te ver en ze hebben er eeuwig Kenzo Tange! 'Naar Brazilië?' Niemeyer is daar. 'Nederland?' O nee, denk aan Blakema! ' Wat dan?' Naar Finland! Recht beneden voor ons riepen de muizen en godinnen lachend en als altijd listiger dan de goden! En na bewerking van dit wonder zweefden zij weg op hun gevleugelde skieen.
Zo kreeg de Finse architectuur een goddelijke vermogen en de hele wereld van de architectuur een Meester tussen de overige grote meesters, de enige die meer kunstenaar was dan alles: Alvar Aato
