Toelichting KCAP | Beeld Ossip van Duivenbode
Het Stationspostgebouw, in 1939 ontworpen door Rijksbouwmeester G.C. Bremer, is een gebouw met een grote historische, architectonische en stedenbouwkundige waarde. Het 30.000 m2 grote pand wordt gezien als een schoolvoorbeeld van het Functionalisme, en was bij oplevering een van de modernste postcentra van Nederland.
KCAP heeft voor projectontwikkelaars LIFE en SENS real estate de architectonische transformatie van het pand gerealiseerd, Kraaijvanger Architects was in opdracht van PostNL verantwoordelijk voor het interieurontwerp.
Vanwege de monumentenstatus was het echter niet mogelijk om grote bouwkundige aanpassingen te doen. Extra uitdaging daarbij was om het gebouw zo te renoveren dat de monumentale sfeer werd hersteld. In het restauratieconcept ligt de nadruk daarom op de hoofddraagstuctuur, waarbij de bestaande liggers en kolommen intact zijn gehouden - ook omdat het Stationspostgebouw een van de eerste voorbeelden ter wereld is van het gebruik van prefab betonnen kolommen.
Daarnaast moest het Stationspostgebouw voldoen aan de hoogste duurzaamheidseisen. Het is herontworpen volgens WELL en BREEAM richtlijnen, en als eerste Rijksmonument in Nederland gecertificeerd met het hoogst haalbare energielabel A.
Een glazen tweede huid aan de binnenzijde van het gebouw zorgt voor een bijna onzichtbare isolatie; hierdoor kan de monumentale gevel intact blijven, terwijl het pand tegelijkertijd toch aan de eisen voldoet. Deze ingreep vermindert het energieverbruik, dient als maatregel tegen geluidsoverlast van het weg- en treinverkeer, en wordt ondersteund door verdere energiebesparende maatregelen.
Vrijgekomen materialen worden volgens de principes van de circulaire economie zoveel mogelijk hergebruikt. Van oudsher zorgden de ramen van glazen bouwstenen, in combinatie met daklichten, voor de lichtinval in het pand. Voor een moderne kantooromgeving bleek dit door de diepte van de vloeren echter niet voldoende. Daarom heeft KCAP vides aangebracht, om zo tot op de onderste verdiepingen meer daglicht te brengen. Deze vides verspringen, waardoor er een samenspel ontstaat tussen enkelhoge en dubbelhoge verdiepingen die soms breed zijn, soms juist smal. Het resultaat is een indrukwekkend atrium dat het gebouw opent en er voor zorgt dat mensen ‘zien en gezien worden’ - het levendige hart van het nieuwe kantoor.
Ook wordt hier de grootsheid van de machines die ooit de ruimte domineerden voelbaar.
Op de begane grond bevindt zich het 'Community Centre’ met de ontvangst, gezamenlijke ruimtes, een café, ontmoetingszones en werkplekken. De etages daarboven kennen een flexibele opzet, die het mogelijk maakt een verscheidenheid aan werkplekconcepten aan te bieden en in te richten naar de wensen van verschillende gebruikers. Efficiënte plattegronden en innovatieve technische voorzieningen maken het gebouw ook flexibel voor de toekomst.
Interieur
Kraaijvanger Architects heeft de typologie van een huis geïntroduceerd in het Stationspostgebouw. Een huis heeft veelal gedeeltelijk afgebakende ruimtes en een diversiteit aan ruimtegroottes die op verschillende manieren met elkaar verbonden zijn, met verschillende niveaus van privacy. Zo biedt het kantoor inspirerende plekken voor een diversiteit aan activiteiten, voor kleine en grotere groepen. De schakeling van informele en formele, open en besloten gebieden voegt zich naar de nieuwe ruimtelijkheid van het gebouw. Kraaijvanger Architects heeft daarbij gezocht naar een representatieve architectuurtaal ter versterking van het monumentale pallet. De materialen en functionele vormgeving spreken voor zich en zijn onverhuld en
ongedecoreerd toegepast.
KCAP is tevens verantwoordelijk voor de grotere stedenbouwkundige visie voor het HS Kwartier. Het Stationspostgebouw is het eerste voltooide project binnen dit plan.
