Hoofdredacteur de Architect
Merel Pit (1981) is sinds januari 2021 hoofdredacteur van de Architect. Daarmee is ze terug op haar ‘oude nest’ waar ze in 2008 als vakredacteur haar carrière in de architectuurjournalistiek begon. Heb je input voor sterke verhalen? Mail haar op merelpit@vmnmedia.nl.
'Het is gewoon TE VEEL!' Deze reactie kregen we onlangs van een architect over onze nieuwsbrieven. Bijna dagelijks ontvangen onze abonnees er eentje. Ik vond het ook veel toen ik vier jaar geleden als hoofdredacteur bij de Architect begon.
Deze week staan vier boeken en een magazine, dat steeds meer op een boek lijkt, in de schijnwerpers. Allereerst drie architectuurmonografieën die je volgens Floortje Keijzer niet mag missen. Ze verdeelt ze in twee categorieën: de inhoud is aangepast aan de boekvorm of het boek is aangepast aan de inhoud.
'Zou je hier willen wonen?', vraag ik aan fotograaf Loes van Duijvendijk. We lopen door een enorme poort bekleed met diepblauwe, keramische tegelornamenten, ontworpen en 3D-geprint door Studio Rap. Via een grote trap komen we uit op een grote daktuin omringd door woningen.
'Er staan in Nederland veel slecht ontworpen woningen. Zoveel dat we eraan gewend zijn geraakt. Maar efficiënt zijn ze vaak niet,' aldus Vastgoedman van het Jaar Mark Kuijpers in een interview met Vastgoedmarkt.
Oude gebouwen om van te houden. Deze week publiceerden we er vier, maar eentje wacht de sloopkogel. Pompenburg (1980) aan het Hofplein in Rotterdam, ontworpen door Carel Weeber. 'Het paradepaard van het sociale woonbeleid van weleer moet ironisch genoeg plaatsmaken voor nieuwe "erecties van het grootkapitaal"', schrijft columnist Robert-Jan de Kort erover.
Vorig jaar ontstond commotie binnen de vakgemeenschap over het ontwerp van Happel Cornelisse Verhoeven (HCVA) voor de transformatie van de Rekenkamer in Den Haag. Een expertpanel dat betrokken was vond de ingrepen in het ontwerp van Aldo en Hannie van Eyck te rigoureus. Maar de discussie kon niet breed worden gevoerd, aangezien op de plannen een geheimhoudingsplicht lag.
Dynamische gevels, interieurs met een hoge belevingswaarde en woonkamers die een visuele verbinding aangaan met de omgeving; architecten zijn er gek op. Michelle Gulickx noemt het moddertaal: 'zinsneden die zo multi-interpretabel zijn dat je geen idee hebt wat er wordt bedoeld'.
Dirk Somers van Bovenbouw Architectuur zei onlangs tegen Jan Peter Wingender: 'In Nederland kijken jullie te veel naar de vruchten van architectuur en te weinig naar de ondergrond waar die vruchten op groeien.' Een hele rake opmerking. Want pas als je in die ondergrond investeert, kun je mooie vruchten plukken.
De Koninklijke Bibliotheek in Den Haag staat op de lijst voor sloop. Arjan den Boer houdt even pauze, zodat de hele zaal dit gegeven tot zich kan laten doordringen. Om zijn verhaal te vervolgen met: 'Ik vind het vreemd dat de Koninklijke Bibliotheek, die zich het geheugen van Nederland noemt, zo'n iconisch gebouw wil slopen. […] Het is ook niet zo dat zij al hun boeken uit de jaren tachtig in de container stoppen.'
Ben je eenmaal BNA-voorzitter dan praat je publiekelijk beter niet over je eigen bureau. Dit vertrouwde Nathalie de Vries aan Floortje Keijzer en mij toe na afloop van de podcastopname van drie weken geleden. Dan gebruik je te veel je verworven zichtbaarheid voor eigen gewin. We hadden haar net verteld dat onze volgende gast Jeroen de Willigen zou zijn.
