Toelichting door Studio Modijefsky
Het interieur doet denken aan de traditionele mediterrane kantine, dankzij een uitgesproken kleurrijk palet, aangevuld met een modern tintje dat de zuidelijke traditie kan verbinden met de hedendaagse Amsterdamse horeca. Het gebruik van warm gekleurd eikenhout, schuine spiegels, houten profielen met een ouderwets gevoel, bronzen reling en moderne vloerpatronen, resulteert in een extravagante compositie van elementen, die uiteindelijk perfect in balans is.
Het interieur van La Cervecería is verdeeld in drie hoofdgebieden; Als je de ruimte binnenkomt, kijk je naar het eetgedeelte, dat een mix is van lage en hoge zittende, ronde en vierkante tafels, geplaatst op een grafische tegelvloer. Aan twee kanten definiëren een hoge en een lage bank de ruimte met hun warm ogende gele textiel en leer. Het ontwerp van elk stuk is een verwijzing naar de kolommen van het gebouw, waarvan de hoeken zijn afgevlakt door een rand van 45 graden.
Houten stoelen met gele schaduw vormen een aanvulling op de kleuren van het eetgedeelte. Daarnaast animeren op maat gemaakte tafelbladen de omgeving met een textielachtige afwerking en houten geruite patronen. De verticaliteit van de ruimte wordt benadrukt door gestoffeerde panelen met vintage verlichtingsarmaturen, die de kolommen tot aan het plafond decoreren, waardoor de dubbele hoogte wordt versterkt.
Als je naar rechts kijkt, vind je de majestueuze voorbar, die op een voetstuk staat. Het gebruik van verouderd messing, zacht getinte gele tegels en Carrara-marmer, die allemaal de houten basis verrijken, doet denken aan elegante bartafels van oude zuidelijke cafés, en het wordt tenslotte opgefrist door een rode gepoedercoate stalen plaat die het omarmt en een speciale laag. De achterbalk staat er bijna als een apsis, een drieluik van hout en bruin staal, waarvan de driedimensionaliteit dramatisch wordt benadrukt door de lichtbakken, de spiegels en de geglazuurde donkergroene tegels. Hier worden alle bieren uitgestald en geserveerd.
Mezzanine
Het laatste gebied is de mezzanine, met uitzicht op de begane grond en de keuken. Op de achtergrondmuren verstoren eikenhouten kozijnen de visuele paden door spiegels te gebruiken in het principe van vouwdeuren, de ruimte in verschillende richtingen te reflecteren en tegelijkertijd te verenigen. Hier domineert een funky hoekbank, met zijn rood leer en geelblauw textiel, de omringende houten omgeving met zijn karakter. De tafels worden gedefinieerd door hetzelfde geruite patroon als bij de ingang, dat de twee ruimtes visueel met elkaar verbindt.
De drie bovengenoemde gebieden zijn slim met elkaar verbonden door voornamelijk drie elementen: de reling, de vloerbedekking en de grafische laag. De vloer verandert op elk niveau van de ruimte; de eerste ontmoeting is een zwart betegeld oppervlak, op de begane grond, dat paren gele tegels bevat, en grijze vonken verschijnen in een schijnbaar willekeurige volgorde. Dit patroon leidt het oog op natuurlijke wijze door de ruimte en vestigt je aandacht op de treden, waarvan het materiaal verandert naarmate je omhoog gaat, van gele tegels tot Carrara-marmer, die eindigen op de houten schaakbordvloer met een eikenhouten rand.
Het bargedeelte wordt bepaald door de kleine en elegante gele zeshoekige tegels, die vouwen tot een trede waarop de voorste bar staat. Een zorgvuldig geplaatste trap verbindt de drie ruimtes, een podium dat in drie richtingen geopend is en dat bezoekers naar boven leidt, naar de mezzanine. Hout is hier de absolute hoofdrolspeler. Aan de zijkanten van de trappen staat een grote vitrine met tientallen wijnen en Spaanse producten. Eenmaal boven ontmoet een diagonaal gerestaureerde houten vloer stukken van de eerder genoemde schaakbordvloer.
De relingelementen staan in het midden van het volume. Ze hebben een klassieke connotatie die wordt gedefinieerd door de moderne Modijefsky-toets, met verticaal gestreepte glasinzet in bronzen gepoedercoate stalen frames. Deze worden gedetailleerd door hoeken van vijfenveertig graden en driehoekige vormen die het ritme van de verticale lijnen doorbreken. Ze creëren een spel van transparantie en ondoorzichtigheid dat de ruimtes beïnvloedt zonder de vloeiendheid ertussen te verstoren.
Last but not least zit er een subtiele maar sterke grafische laag bovenop dit hele landschap, wat een frisse en grappige toets aan de tafel geeft. Fijne illustraties van een harige, mollige man en delen van zijn lichaam, lagen in de ruimte en stelen op het eerste gezicht een lach. Grappige details, zinnen, Iberische menu-items en kleine beschrijvingen, brengen je naar de wereld van ‘cervecerías’ en geven de gasten alle instrumenten om naar de andere kant van Europa te worden geteleporteerd.
