De Antwerpse dierentuin, de oudste dierentuin van België, beslaat een groot deel van het historische centrum van de stad, het oppervlak nadert de tien hectare en ligt in de buurt van het centraal station dat de grens naar het westen aangeeft. De hoofdingang van de dierentuin ligt aan deze kant. Vanaf de entree leiden paden naar een reeks faciliteiten en veel diersoorten. De nieuwe uitbreiding ligt aan de andere kant van de dierentuin, aan de oostkant, grenzend aan een muur die de Zoo van de woonwijk afschermt en die de oostelijke grens definieert. Deze muur is in het ontwerp voorzien van openingen die een blik geven op de faciliteiten van de dierentuin. Een reeks ‘periscopen’ geeft uitzicht op de savanne.
Plein
Aan de kant van de dierentuin opent de gevel naar het hoofdplein: een grote ontmoetingsruimte, beschut door een reeks vierkante, overlappende luifels. Deze worden gedragen door slanke kolommen uit het restaurantgebouw en geven uitzicht op de historische paviljoens. Hier kunnen bezoekers ‘blijven hangen’ en genieten van onbelemmerd uitzicht op de behuizing van de mensapen aan de ene kant en aan de andere kant de savanne, met buffels en vogels.
Restaurant
Het nieuwe restaurant, dat plaats biedt aan 350 zitplaatsen binnen en 400 buiten, is om deze reden tussen het uitgebreide verblijf van de mensapen in het noorden en het buffellandschap en volière in het zuiden geplaatst. De volière fungeert als doorgang en biedt een onverwachte ervaring die de bezoekers dichter bij de natuurlijke habitat van de vogels, apen en buffels brengt.
Overkapping
Het restaurantgebouw heeft een ingetogen hoogte en biedt door grote raamopeningen uitzicht op de dierentuin, het onthult een uitgesproken karakter en complexe geometrie waarin de verbindingen met het park duidelijk worden. Naar het noorden strekt het restaurant zich visueel uit, mede door de grote beglazing, tot een lichtgewicht constructie waaronder het openlucht deel wordt beschermd en de gorilla’s en chimpansees zich kunnen verplaatsen. Het gebouw raakt de grond met massieve kolommen en wordt zo een grot die de primaten gebruiken als schuilplaats.
Doorgang
In het zuiden licht het savannelandschap vijf meter lager dan de vloer van het restaurant. De bezoekers kunnen op die manier de buffels en vogels bewonderen door de grote glaspanelen. Inheemse planten moeten onderdak en voedsel bieden aan de vogels. Een speciale doorgang loopt onder het restaurant door die de apenopvang verbindt met het noorden met de omgeving van de buffels en de vogels naar het zuiden. Een reeks vensters biedt uitzicht op de omliggende habitat.
Fotografie: Toon Grobet, Martino Pietropoli en Jonas Verhulst
