De modernistische white cube voorbij

Als ik reflecteer op de tentoonstellingen die ik de afgelopen tijd gezien heb – denk aan Voices of Fashion door Afaina de Jong van AFARAI of Museum Boijmans Van Beuningen at Rijksmuseum door Ard de Vries en Donna van Milligen Bielke of Onze koloniale erfenis door Kossmann.deJong i.s.m. AFARAI – bemerk ik de toenemende aandacht die gegeven wordt aan het ruimtelijke ontwerp. Deze komt steeds vaker op de voorgrond.

Tentoonstellingsontwerpers spelen meer met kleur, met atypische vormen en vooral met doorkijkjes. Er ontstaat een spel van zien – het sec kijken naar de kunst – en gezien worden – het flaneren door de ruimte en andere bezoekers in je opnemen – dat bijdraagt aan de ervaring van de expositie. Ook het winnende ontwerp van Studio Verter voor Unfair 2023 haakt hierop aan.  

Het duo achter Studio Verter, Roxane van Hoof en Claudio Saccucci, raakte gaandeweg het opbouwen van hun praktijk gefascineerd met tentoonstellingsarchitectuur (ook wel scenografie genoemd). ‘Het is een schaal die ons aanspreekt omdat er altijd een wisselwerking plaatsvindt tussen bestaande context en een tijdelijke invulling. Je werkt met een narratief en creëert een bepaalde ervaring. De ruimte wordt vaak met beperkte middelen getransformeerd en wordt zo in een ander licht geplaatst,’ vertelt Van Hoof. De twee bevragen dan ook met het narratief van de white cube: ‘We hebben het in ons ontwerp een beetje aangepast.’ 

De ontwerpers gaan de white cube voorbij. Er zijn enkele niet-witte muren en er wordt gespeelt met de plaatsing van de wanden om een meanderende route door de ruimte te bewerkstelligen waardoor de bezoeker zowel een dialoog aangaat met de kunst als met de omringde architectuur van de monumentale Gashouder in het Amsterdamse Westerpark. 

Heb je zelf recentelijk een tentoonstelling bezocht waarvan het ruimtelijk ontwerp een indruk achterliet, laat het me dan weten op charlottethomas@vmnmedia.nl. 

Veel leesplezier!