Architecten gaan op vakantie naar: begraafplaatsen, Peter Zumthor en een ommuurde stad in Ethiopië

Het is inmiddels een jaarlijkse traditie op de redactie van de Architect: we vragen waar architecten graag uithangen tijdens de bouwvak. Dit jaar vertelden acht vakgenoten wat hun lievelingslocaties zijn, over het algemeen blijken die relatief dichtbij huis te liggen.

Het grote niets

‘Mijn favoriete architectonisch verantwoorde vakantielocatie ligt zo ver mogelijk weg van de architectuur’, valt Gert Kwekkeboom (Civic Architects) met de deur in huis. Het valt direct op, veel deelnemers aan de vakantieserie zoeken de rust op. ‘Alleen als je afstand neemt kun je helder zien wat iets is en betekent, en dat geldt zeker als je je doorgaan zo intens focust op je vak, zoals veel architecten doen.’

Uri Gilad neemt juist zijn werk mee de rust in. In een klein dorpje in de Alpen hebben zijn bureau Office Winhov en Office haratori een houten hooischuur tot kantoortje verbouwd. ‘Het is eerder een plek om na te denken en voor reflectie.’

Drukke steden

Twee andere architecten zochten júíst drukke steden op. Anne Dessing reisde in 2013 rond in Ethiopië, waar ze vooral onder de indruk was van de eeuwenoude, ommuurde stad Harar. Met haar 82 moskeeën is dat de op drie na heiligste stad van de islam. Die invloed zie je terug in de stedenbouw, die zich centreert rondom de religieuze kern van de stad. Maar je herkent er ook Afrikaanse en zelfs Indiase invloeden in.

Wat dichter bij huis vertelt Aura Luz Melis (Inside Outside) over Marseille. ‘Het is voor mij een verademing om naar rauwe steden te vluchten tijdens de zomervakantie!’ Ze legt uit hoe de meer dan 2000 jaar oude stad met haar historische gelaagdheid en verscheidenheid aan culturen haar inspireert. ‘Omdat de stad zo wild en rommelig is, zijn de vele pogingen tot gentrificatie op niets uitgelopen.’

Begraafplaatsen

Terug naar de rust. Sven Grooten (B-architecten) en Ard Hoksbergen halen beiden hun hart op aan begraafplaatsen. Grooten is inmiddels twee keer in het piepkleine, Noord-Italiaanse San Vito di Altivole geweest. Modernist Carlo Scarpa bouwde daar een betonnen begraafplaats voor niet alleen de belangrijkste industriële familie van de omgeving, maar ook voor de inwoners zelf, die vaker wel dan niet voor de Brionvega-fabriek werkten. Veel architecten komen op de omgeving af om Venetië en Verona te bezoeken. ‘Maar de meest bijzondere en verborgen parel, is voor mij dat kerkhofje.’

‘Zweedse begraafplaatsen zijn vaak openbare stadsparken waar auto’s doorheen rijden of waar mensen hun hond uitlaten’, vertelt Hoksbergen. ‘Totaal niet de dodenakkers buiten de stadspoorten zoals wij ze kennen dus.’ Wie hij aanraadt ook eens de oversteek te maken vanuit Denemarken om de ‘parken’ in het echt te zien? ‘Iedereen die van rust, weidsheid en ja: de dood houdt.’

Zumthor en Utzon

Ook opvallend: interesse in de Zwitserse architect Peter Zumthor. Annemiek Bleumink (Paul de Ruiter Architects) verbleef in Secular Retreat, een ontwerp van hem in Engeland. ‘Overal in de Secular Retreat zie je het omringende landschap. Iedere dag is dat weer anders. De lichtinval is afwisselend door zon, regen en mist.’ Gilad raadt ook aan om de kapel van Zumthor te bekijken net buiten Mathon.

Gus Tielens (Korth Tielens architecten) vertelt over het werk van een andere grote architect. Zij bracht een vakantie door in Can Lis, een ontwerp van Jørn Utzon op Mallorca. Nadat de Deense architect scheidt van de bouw van zijn Sydney Opera House in 1966, bouwt hij een huis voor zichzelf en zijn gezin. ‘Can Lis is sterk geïnspireerd op de omgeving van Sydney. De regio waar Utzon zo dol op was en waarvan hij met veel verdriet vertrok.’

Hieronder vind je alle verhalen van de reeks terug. Veel leesplezier!