Nieuw jaar, nieuwe gezichten 
De nieuwe partners van Kossmanndejong. Beeld David Vroom

Nieuw jaar, nieuwe gezichten 

Afgelopen weken ontvingen we op de redactie meerdere persberichten van nieuwe partners binnen (interieur)architectenbureaus. Een nieuw architectuurjaar vertaalt zich in nieuwe gezichten aan het roer. Zo kwam interieurarchitect Jan Paul de Ridder, na een uitstap van 10 jaar, terug bij EGM architecten waar hij eerder al 15 jaar werkzaam was. De Ridder is benoemd tot associate interieurarchitect en buigt zich over EGM interieur, één van de pijlers van het bureau. Het team waar hij leiding aan zal geven werkt aan zowel projecten van EGM als op zichzelf staande interieurontwerpen. Met de benoeming van De Ridder telt EGM zes associates.

Ook het interieurbureau Kossmandejong (KDJ) schuift drie nieuwe gezichten naar voor. Robert van der Linde, Niels de Jong en Femke Bijlsma volgen Herman Kossmann en Mark de Jong op als partners. Ruim 25 jaar geleden richtten Kossmann en De Jong het bureau, gekend van hun tentoonstellingsarchitectuur voor o.a. Groote Museum in Artis, vier tentoonstellingen in Paleis het Loo en Expeditie Schone Wereld door de fabriekshallen van HCV Alkmaar, op. De drie nieuwe partners zijn al meerdere jaren werkzaam binnen KDJ en zetten de koers van het bureau voort.

Andere nieuwe gezichten zijn Laurens van der Wal (1991) en Sebastiaan van Kints (1991) van bureau Walden. Ik sprak deze jonge idealistische heren over hun – bijna filosofische – architectuurpraktijk waar de relatie tussen mens en natuur centraal staat. Sinds hun studie aan TU Delft focussen ze zich op natuurinclusief ontwerp en lokale biobased materialen. De diversiteit aan projecten, lees: van meubel tot stedenbouwkundige visie, reflecteert hun kennis van vakgebieden als biologie, filosofie en architectuur. Alles binnen deze richting onderzoeken en realiseren ze, alles erbuiten bewust niet. Van der Wal: ‘Tot nu toe hebben we nauwelijks meegedaan aan tenders en wedstrijden. We hebben iets tegen dat vaak onbetaalde karakter.’ 

En terecht. Talloze jonge starters draaien zich in bochten en maken onbetaalde uren om hun portfolio’s te laten groeien. Op de vraag of tenders nodig zijn voor de groei binnen bureau Walden antwoordt Van Kints: ‘Wij willen alleen maar projecten doen waarvan we denken, zo maken we een betere wereld. Anders hoeft het niet. Daarom groeien we voorzichtig.’

Ben of ken jij jonge bureaus die ook aanlopen tegen deze harde tendercultuur, of wil je hier hersenspinsels over delen, ik hoor het graag!

Laat het me weten op charlottethomas@vmnmedia.nl. 

Fijne zondag! Veel leesplezier!

Charlotte Thomas

Charlotte Thomas

Vakredacteur

Charlotte Thomas (1992) is vakredacteur met een focus op de ruimtelijke beleving, de gebruiker, transformatie en renovatie, en een voorliefde voor design. Ze studeerde af als kunst- en architectuurhistoricus. En heeft onder meer gewerkt bij Stroom Den Haag, Museum Het Schip, AFFR, Vice, Van Eesteren Museum en Galerie Bart. Heb je ideeën, vragen of opmerkingen? Mail naar: charlottethomas@vmnmedia.nl

Links: Still uit de YouTube-video ‘Mostar 1972’ van The Mostarcina. Rechts: Beeld Nigel Chandler|Sygma|Corbis

De waarde van cultureel erfgoed

Wat kan een architect bijdragen aan cultureel herstel? Dit vraagt architect Arna Mačkić van Studio L A zich al tien jaar lang af. In haar ARC Talk zoekt ze naar antwoorden vanuit haar persoonlijke leven - lees: het ontvluchten en de verwoesting van Bosnië-Herzegovina. Ze probeert de culturele waarde van architectuur te achterhalen, en roept het vakgebied op om bij te dragen aan herstel. 'Want de verwoesting van het culturele erfgoed is de dagelijkse realiteit van velen!'

Van Maerlantlyceum. Beeld Lucas van der Wee

Op maat van de gebruiker

Twee woonhuizen en twee educatieve gebouwen illustreerden de afgelopen maand de meerwaarde om de gebruiker centraal te zetten in een ontwerpproces.

BeursBourse. Beeld Sébastien Bez

Een biermuseum en een gesamtkunstwerk

Net voor de bouwvakantie bezocht ik op de valreep twee keer de verbouwing van de Brusselse Beurs door Robbrecht en Daem. Eenmaal stond ik voor gesloten deuren en observeerde ik het gebruik van de imposante trappenpartij als geliefde ontmoetingsplek, en de andere keer kon ik genieten van het weidse stadszicht vanaf het dakterras.

De doorgang op links met Fox food court en de entreehal op rechts bij Royale Belge door Bovenbouw, Caruso St John en DDS+. Beeld Filip Dujardin

Aan het projecthoppen

Afgelopen maand mocht ik enkele bijzondere projecten bezoeken. Al enige tijd stond de transformatie van het functionalistische kantoor Royale Belge op mijn radar. De verbouwing van megalomaan bedrijfsgebouw naar belevenishotel door Bovenbouw, Caruso St John Architects en DDS+ stelde niet teleur. De betrokken architecten transformeerden het afgesloten kantoor naar een toegankelijke werk- en verblijfsplek, inclusief een foodmarket in de semipublieke plint waar onder meer de buurtbewoners elkaar treffen.