Deze projecten en producten tonen de esthetische kwaliteit van afval  
Boven vlnr: Huis Dailly door Mamout Architects, beeld Séverin Malaud en Basisschool De Wereldburger in Amsterdam door MOKE architecten, beeld Thijs Wolzak. Onder vlnr: ITC door Civic, beeld Stijn Bollaert; Tafel ‘Butler’ door Bogaerts met een Polygood-blad van The Good Plastic Company, beeld Max Kneefel en Aectual x Tiffany x Mvrdv, beeld Paula Mansilla

Deze projecten en producten tonen de esthetische kwaliteit van afval  

Even een geheugenopfrisser: in de Transitieagenda circulaire Bouweconomie van het Ministerie van IenW uit 2018 staat dat de bouwsector binnen 6 jaar 50 procent circulair moet worden. Dat is nogal een uitdaging. En voor zover de redactie het kan overzien, haalt de sector deze doelstelling bij lange na niet. Dit kwartaal zochten we naar projecten waarbij is gebouwd met wat er is, bestaande gebouwonderdelen of (sloop)afval.

Veel ontwerpen waarvan ik dacht ‘die moeten nu toch wel zijn opgeleverd’ hebben de eindstreep niet gehaald. Vaak lag het niet aan de ambities van de opdrachtgever of de architect, maar toch kwam er elke keer iets tussen, zoals regelgeving, geen plek voor opslag, vraag en aanbod die niet op elkaar waren afgestemd, etc.  

We stelden onze criteria bij: niet het gehele ontwerp hoeft te bestaan uit hergebruikte materialen en producten. Zo kwam Reinoud Schaatsbergen uit bij drie schoolgebouwen – ontworpen door Civic Architects, Maarten van Kesteren Architecten en Moke Architecten - waarbij een bestaand betonnen casco als basis diende. Floortje Keijzer vond drie Belgische woningen (deels) gemaakt van afval. Zo ontwierp Matthieu Busana van Mamout Architects zijn eigen huis op de plek van een winkelpand. De oorspronkelijke bouwmaterialen van de winkel zijn in het ontwerp verwerkt. 

Charlotte Thomas dook in de wereld van afgedankt plastic. Tijdens DDW23 liep ze tegen de Butler-tafelcollectie van het Nederlandse meubelmerk Bogaerts aan. Het gespikkelde tafelblad leek te bestaan uit marmerkorrels, maar het waren versmolten plastic restjes, afkomstig van The Good Plastic Company. Ook stelde ze Hans Vermeulen vijf vragen over zijn bedrijf Aectual dat m.b.v. grote 3D-printers, slimme technologie en data plasticafval transformeert tot bouwmateriaal.  

Allemaal voorbeelden die navolging verdienen. Lees alle must-reads!  

Groet, Merel  

Merel Pit

Merel Pit

Hoofdredacteur de Architect

Merel Pit (1981) is sinds januari 2021 hoofdredacteur van de Architect. Daarmee is ze terug op haar ‘oude nest’ waar ze in 2008 als vakredacteur haar carrière in de architectuurjournalistiek begon. Heb je input voor sterke verhalen? Mail haar op merelpit@vmnmedia.nl.

Beeld Hanna Veltman

De BNA-voorzitter zet diens zichtbaarheid beter niet in voor eigen...

Ben je eenmaal BNA-voorzitter dan praat je publiekelijk beter niet over je eigen bureau. Dit vertrouwde Nathalie de Vries aan Floortje Keijzer en mij toe na afloop van de podcastopname van drie weken geleden. Dan gebruik je te veel je verworven zichtbaarheid voor eigen gewin. We hadden haar net verteld dat onze volgende gast Jeroen de Willigen zou zijn.

Transformatie naoorlogse school in Dordrecht door Studio Nauta en Vanschagen. Beeld Paul Swagerman

Zonder goed opdrachtnemerschap is de architectuur nergens

Een opdracht winnen en dan de verliezende partij erbij vragen. Jan Nauta deed het. Bij de transformatie en uitbreiding van een naoorlogse school in Dordrecht sloeg hij de handen ineen met de ervaren architecten van Vanschagen. 'Ik heb er geen seconde spijt van gehad. We hebben veel van elkaars expertises geleerd maar belangrijker nog was het werkplezier.'

Vlnr: Hardlopen in Rotterdam. Beeld Iris van den Broek, Het Predikheren door Korteknie Stuhlmacher Architecten (KSA). Beeld Maurice Tjon a Tham en een openbaar toilet in Jingo-Dori Park. Beeld Satoshi Nagare

Een leefbare stad herken je aan kerken, openbare toiletten én...

Religieus erfgoed staat steeds vaker leeg. Kerkgenootschappen krimpen, vergrijzen en kunnen de zorg voor het gebouw niet meer aan. Vaak wordt daarom overgegaan tot sloop. Architect en PhD-kandidaat Charlotte Ardui stelt dat dit eeuwig zonde is, want 'vanuit hun centrale positie in de buurt ordenen, structuren en oriënteren ze'. Met drie inspirerende voorbeelden uit Vlaanderen toont ze in een artikel voor hoe (naoorlogse) kerken een belangrijke rol op wijkniveau kunnen spelen.

Beeld Pepijn Spijkers

Wat architecten doen, gaat verder dan de bouwkundige mogelijkheden...

Als er geen architecten meer zijn, worden er geen goede gebouwen meer gemaakt. Misschien een boute stelling, maar zo simpel is het. En ik geloof dat we dit als vakgemeenschap meer moeten uitdragen.