Poëzie in de architectuur van Francine Houben  
Beeld Hanna Veltman

Poëzie in de architectuur van Francine Houben  

Charlotte Thomas en ik hadden de eer om Francine Houben te interviewen voor de podcast 'Over architectuur gesproken'. Een mooi toeval, want vorige week werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw tijdens het 40-jarig jubileumfeest van Mecanoo Architecten.

Iemand komt in aanmerking voor een onderscheiding in deze orde als diegene een prestatie van zeer exceptionele aard heeft geleverd voor de samenleving. In het geval van Houben is dat ‘vanwege haar belangrijke en vernieuwende bijdrage aan de architectuur in Nederland en daarbuiten’.  

Houbens kijk op de samenleving en wat architectuur daarvoor kan betekenen is dan ook inspirerend. In de podcast vertelt ze dat volgens haar architectuur ruimte moet bieden aan mensen om een verhaal te ontrafelen, een verhaal waar ze ook hun eigen interpretatie aan kunnen geven.  

Hiervoor is het volgens Houben belangrijk om een poëtische laag aan architectuur toe te voegen, maar wat die laag precies is vindt ze ‘moeilijk om uit te leggen, want anders praat ik het bijna kapot’. Belangrijk vindt ze in ieder geval dat je als architect je niet conformeert aan een bepaalde stijl, zoals je leert aan de TU Delft: ‘Daar word getraind om een eigen stijl te ontwerpen, die je dan eindeloos moest verdedigen om hem vervolgens de rest van je leven vol te houden. Niets intellectueel dodender dan dat.’  

Maar is er in elk architectuurproject wel ruimte voor poëzie? In de Nederlandse architectuurpraktijk – die wordt gekenmerkt door een uitputtende tendercultuur – is hier volgens Houben steeds minder ruimte voor. ‘Architectuur wordt technischer, money-driven en risicomijdend.’ 

Luister de podcast met Francine Houben en lees alle must-reads van deze week!  

Groet! Merel

Merel Pit

Merel Pit

Hoofdredacteur de Architect

Merel Pit (1981) is sinds januari 2021 hoofdredacteur van de Architect. Daarmee is ze terug op haar ‘oude nest’ waar ze in 2008 als vakredacteur haar carrière in de architectuurjournalistiek begon. Heb je input voor sterke verhalen? Mail haar op merelpit@vmnmedia.nl.

Beeld Hanna Veltman

De BNA-voorzitter zet diens zichtbaarheid beter niet in voor eigen...

Ben je eenmaal BNA-voorzitter dan praat je publiekelijk beter niet over je eigen bureau. Dit vertrouwde Nathalie de Vries aan Floortje Keijzer en mij toe na afloop van de podcastopname van drie weken geleden. Dan gebruik je te veel je verworven zichtbaarheid voor eigen gewin. We hadden haar net verteld dat onze volgende gast Jeroen de Willigen zou zijn.

Transformatie naoorlogse school in Dordrecht door Studio Nauta en Vanschagen. Beeld Paul Swagerman

Zonder goed opdrachtnemerschap is de architectuur nergens

Een opdracht winnen en dan de verliezende partij erbij vragen. Jan Nauta deed het. Bij de transformatie en uitbreiding van een naoorlogse school in Dordrecht sloeg hij de handen ineen met de ervaren architecten van Vanschagen. 'Ik heb er geen seconde spijt van gehad. We hebben veel van elkaars expertises geleerd maar belangrijker nog was het werkplezier.'

Vlnr: Hardlopen in Rotterdam. Beeld Iris van den Broek, Het Predikheren door Korteknie Stuhlmacher Architecten (KSA). Beeld Maurice Tjon a Tham en een openbaar toilet in Jingo-Dori Park. Beeld Satoshi Nagare

Een leefbare stad herken je aan kerken, openbare toiletten én...

Religieus erfgoed staat steeds vaker leeg. Kerkgenootschappen krimpen, vergrijzen en kunnen de zorg voor het gebouw niet meer aan. Vaak wordt daarom overgegaan tot sloop. Architect en PhD-kandidaat Charlotte Ardui stelt dat dit eeuwig zonde is, want 'vanuit hun centrale positie in de buurt ordenen, structuren en oriënteren ze'. Met drie inspirerende voorbeelden uit Vlaanderen toont ze in een artikel voor hoe (naoorlogse) kerken een belangrijke rol op wijkniveau kunnen spelen.

Beeld Pepijn Spijkers

Wat architecten doen, gaat verder dan de bouwkundige mogelijkheden...

Als er geen architecten meer zijn, worden er geen goede gebouwen meer gemaakt. Misschien een boute stelling, maar zo simpel is het. En ik geloof dat we dit als vakgemeenschap meer moeten uitdragen.