Instappen als nieuwkomer is daarmee altijd een balanceeract tussen respectvol voortbouwen op wat er is en tegelijkertijd inspelen op de huidige tijd. Iets wat ook altijd goed zichtbaar is in de keuzes van de redactie van het Jaarboek Architectuur in Nederland.
Gisteravond toog ik naar de presentatie van de nieuwste editie. Het boek bestaat zoals altijd uit een reeks Nederlandse architectuurprojecten en een aantal essays. Anders dan voorheen, heeft de redactie dit jaar gepoogd de essays duidelijk te linken aan 28 geselecteerde projecten. Zo duidt de redactie dat ze slechts 0,15 procent uitmaken van de totale bouwproductie in 2023. In het introducerende essay zijn ijkpunten vastgesteld om die 0,15 procent te kunnen duiden in het volgende essay.
Tegelijkertijd is geheel in lijn met eerdere redacties (o.l.v. Hans van Dijk, Piet Vollaard en Bernard Colenbrander) in de projectteksten niet zo zeer de nadruk gelegd op een technische omschrijving van de gebouwen als wel op het gebruik ervan. En zijn de rubrieken over architectuurcultuur in Nederland na drie jaar afwezigheid weer teruggekeerd.
Besturen is veranderen van wat je (verre) voorganger met goede bedoelingen in gang heeft gezet. Soms betekent dit teruggrijpen op wat er eerder al was. Laatst bekeek ik alle covers van de Architect uit de jaren zeventig en tachtig en dan zou ik die lijn zo weer willen oppakken, al is het nu onmogelijk een knip- en plakwerk van stukken tekst en beelden bij de drukker aan te leveren.
Lees alle must-reads van deze week!
Groet, Merel
