Door Harry den Hartog
Hoe verder?
Van collega’s die eerder hun thuisquarantaine hebben uitgezeten hoor ik dat ze na afloop nog steeds minimaal naar buiten gaan. Vergaderingen worden online gehouden en zakenreizen zijn niet handig omdat men bij terugkomst opnieuw in thuisquarantaine moet.
Terwijl het aantal patiënten hier in de stad drastisch gedaald is van ruim 300 naar minder dan 30 wordt nu het buitenland als gevaar van nieuwe besmetting gezien. Zo is er vandaag (8 maart) onrust in Shanghai’s Korea-town vanwege terugkerende reizigers.
Smart City en Big Data
Dit moment wordt ongetwijfeld ook aangegrepen om nieuw beleid versneld in te voeren. Ik vermoed dat de toch al niet zo gewenste informele straatmarkten in versneld tempo zullen verdwijnen. Hiermee samenhangend zal veel werkgelegenheid wegvallen en de kloof tussen arm en rijk verder toenemen.
Ook zullen Smart City technologieën, zoals de inzet van drones en robots, het traceren via telefoondata, gezichtsherkenning, et cetera, in versneld tempo hun plek vinden in de Chinese maatschappij. Als gevolg van de uitbraak kreeg iedereen in Shanghai (en veel andere steden) een persoonlijke QR code met onder meer informatie over je quarantaine en alle plekken waar je afgelopen 14 dagen bent geweest. Deze moet getoond worden om toegang tot de metro te krijgen. Ik vermoed dat dit een blijvende maatregel is en als Big Data verder wordt uitgebreid.
Bezinning
Hopelijk geeft het gedwongen thuisblijven bij veel mensen een moment van bezinning om hierna met nieuwe inspiratie het land China een goede kant op te sturen.
Met verbazing lees ik over de Nederlandse nuchtere aanpak (zie een artikel in The Irish Times). Nuchterheid is belangrijk, maar gezien de berichten uit China zou men ook in Nederland snel en daadkrachtig moeten ingrijpen en tegelijkertijd heldere eenduidige informatie moeten verspreiden, en daardoor als samenleving meer ‘resilient’ zijn. De aanpak in Nederland en de meeste andere Europese landen lijkt op dit moment echter tamelijk traag, ongecoördineerd en onvoorbereid.
Het drama van Wuhan is een hard leermoment en oproep voor meer internationale samenwerking en open informatievoorziening. Dat laatste geld vooral voor China, maar ook voor Nederland.
Architect Li Tao (zie deel 1) maakt het overigens goed. Zijn bureau werkt vanuit huis in Wuhan aan interessante projecten, waaronder een winkelinterieur in Singapore. Zijn collega’s werkten eerder mee aan de totstandkoming van het eerste noodziekenhuis in Wuhan dat in zes dagen gebouwd is. In Wuhan raakte ongeveer 1 op de 200 inwoners besmet, waaronder twee collega’s van me bij een andere vakgroep. Beiden zijn gelukkig hersteld.
