Must-reads: Dom Hans van der Laan, bakstenen van koeienmest en heel veel zorgzame architectuur
Beeld Rachel Sender

Must-reads: Dom Hans van der Laan, bakstenen van koeienmest en heel veel zorgzame architectuur

'Architectuurkritiek is bijna altijd amateurisme', zei Edwin Gardner toen ik hem jaren geleden interviewde. Hij doelde daarmee niet op de kwaliteit van de kritiek, maar op de omstandigheden waaronder het ontstaat: het is vaak onbetaald of slecht betaald. Met andere woorden: op basis van de honoraria die worden geboden voor het schrijven van een architectuurkritiek kun je geen professionele praktijk opbouwen.

Nu publiceert de Architect niet dagelijks architectuurkritiek, tenminste als je het definieert als een kritisch commentaar dat een architectuurproject beoordeelt en herinterpreteert. Maar wel architectuurjournalistiek. Helaas zijn ook de architectuurjournalisten dun gezaaid. In dienst bij een dagblad is architectuur slechts een van de onderwerpen waar een journalist over schrijft. En de enkele freelance-architectuurjournalisten die er zijn, doen er van alles naast.

Des te trotser ben ik dat de Architect momenteel twee vakredacteuren, en binnenkort zelfs drie (!), in dienst heeft, die zich volledig kunnen toeleggen op het schrijven en redigeren van interviews, essays, projectbesprekingen en columns. Ze hoeven niet elke dag persberichten over te typen om de nieuwsbrief te vullen, maar kunnen een week lang werken aan een of twee inhoudelijke artikelen.

Het resultaat van deze verdieping zie je dagelijks in onze nieuwsbrief, maar komt nog beter tot zijn recht in de kwartaaluitgave die we maken. Net is magazine #3 2023 over zorgzame architectuur verschenen. Hierin proberen we antwoord te geven op de vraag: hoe kunnen we bouwen aan zorgzame en helende omgevingen voor jong en oud?

Wil je het magazine ook ontvangen? Bestel hem dan hier. Als je meer wilt lezen - abonneer je op de Architect! Als werkgever kun je tegenwoordig zelfs het hele bureau online toegang geven met een bedrijfslicentie. Hoef je jouw account niet meer te delen.

Ga goed het weekend in en lees al onze must-reads!

Groet, Merel

PS Teske van Royen en Manou Huijbregts gingen in gesprek met hedendaagse kunstenaars, stedenbouwers en architecten over de vraag: wat is tegenwoordig de betekenis van het gedachtegoed van Dom Hans van der Laan in hun werk? Deze week kwam de laatste aflevering online met kunstenaar Ingeborg Meulendijks. Eerder spraken ze met architect Tom Thys en Oud-Rijksbouwmeester Floris Alkemade. Willemijn Sneep schreef de gesprekken uit. 

Merel Pit

Merel Pit

Hoofdredacteur de Architect

Merel Pit (1981) is sinds januari 2021 hoofdredacteur van de Architect. Daarmee is ze terug op haar ‘oude nest’ waar ze in 2008 als vakredacteur haar carrière in de architectuurjournalistiek begon. Heb je input voor sterke verhalen? Mail haar op merelpit@vmnmedia.nl.

Beeld Hanna Veltman

De BNA-voorzitter zet diens zichtbaarheid beter niet in voor eigen...

Ben je eenmaal BNA-voorzitter dan praat je publiekelijk beter niet over je eigen bureau. Dit vertrouwde Nathalie de Vries aan Floortje Keijzer en mij toe na afloop van de podcastopname van drie weken geleden. Dan gebruik je te veel je verworven zichtbaarheid voor eigen gewin. We hadden haar net verteld dat onze volgende gast Jeroen de Willigen zou zijn.

Transformatie naoorlogse school in Dordrecht door Studio Nauta en Vanschagen. Beeld Paul Swagerman

Zonder goed opdrachtnemerschap is de architectuur nergens

Een opdracht winnen en dan de verliezende partij erbij vragen. Jan Nauta deed het. Bij de transformatie en uitbreiding van een naoorlogse school in Dordrecht sloeg hij de handen ineen met de ervaren architecten van Vanschagen. 'Ik heb er geen seconde spijt van gehad. We hebben veel van elkaars expertises geleerd maar belangrijker nog was het werkplezier.'

Vlnr: Hardlopen in Rotterdam. Beeld Iris van den Broek, Het Predikheren door Korteknie Stuhlmacher Architecten (KSA). Beeld Maurice Tjon a Tham en een openbaar toilet in Jingo-Dori Park. Beeld Satoshi Nagare

Een leefbare stad herken je aan kerken, openbare toiletten én...

Religieus erfgoed staat steeds vaker leeg. Kerkgenootschappen krimpen, vergrijzen en kunnen de zorg voor het gebouw niet meer aan. Vaak wordt daarom overgegaan tot sloop. Architect en PhD-kandidaat Charlotte Ardui stelt dat dit eeuwig zonde is, want 'vanuit hun centrale positie in de buurt ordenen, structuren en oriënteren ze'. Met drie inspirerende voorbeelden uit Vlaanderen toont ze in een artikel voor hoe (naoorlogse) kerken een belangrijke rol op wijkniveau kunnen spelen.

Beeld Pepijn Spijkers

Wat architecten doen, gaat verder dan de bouwkundige mogelijkheden...

Als er geen architecten meer zijn, worden er geen goede gebouwen meer gemaakt. Misschien een boute stelling, maar zo simpel is het. En ik geloof dat we dit als vakgemeenschap meer moeten uitdragen.